1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Να σας πω δεν πίστευα αυτά πόλεγαν για τα φαντάσματα μια τάπαθα και τώρα τα πιστεύω. Μου λέγανα πως σε κάποια μέρια είναι τέτοια φαντάσματα και άμα περάσ’ λέει, από κει ο άνθρωπος νύχτα τον πετροβολάνα, φωνάξνα, και καμπόσε2ς φορές γέντι ήσκιος και μποδίζνα τον άνθρωπο να πορπατήσ’. Μια φορά έτσ’ θέλσα να πάω απ’ το δρόμο του Παπαγιάννη νύχτα για να διή με τα μάτια μ. Ήμνα ς τημ Πέραμ κι ήθελα να πάω ς τ’ Μηχανιώνα. Καβαλικεύω ς τ΄άλογο και βγαίνω οξ’ απ’ τ’ αλώνια ότι σούρπανε. Αυτό το μέρος πούτανα το φάντασμα ήτανα ς τα μισά του δρόμου. Άμα κοντόζγουσα να σας πω άρχισα να το συλλογιέμαι κι έλεγα να γυρίσω πίσω μα πάλε δε μ’ άφηνε η παλληκαριά μ’. Άμα πήγα ς το μέρος κείνο πούτανα το φάντασμα τ’ άλογό μου άρχισε να φοβάται και να κοντοστέκεται. Του φωνάζω να πορπατήσ’, δε πορπατεί. Μωρέ ντι του λέγ’ κει στάθκε δεν πήγαινε μπροστά. Σκύφτω, μωρέ μάτια μ’ και τι να διώ, ένα γήσκο μπροστά ς τ’ άλογο που το τσάρπιζε και δεν μπόριε να πορπατήσ’. Κατεβαίνω κάτ’ τότες κάνω το σταυρό μ τρεις φορές πιάνω το γκέμι (=χαλινός) και το τραβάω κι έτσ’ τόβγαλα από κείνο το μέρος. Κι άμα αλάργαρα (=απεμακρύθην) κομμάτι άησα φωνές. Καιρό δε χάνω τότες καβαλκεύω του δίνω ς τα τέσσερα κι έτσ’ εγλύτωσα. Τώρα σα θέλτε μην τα πιστεύετε. Τα ίδια με τα μάτια μ’.

Να σας πω δεν πίστευα αυτά πόλεγαν για τα φαντάσματα μια τάπαθα και τώρα τα πιστεύω. Μου λέγανα πως σε κάποια μέρια είναι τέτοια φαντάσματα και άμα περάσ’ λέει, από κει ο άνθρωπος νύχτα τον πετροβολάνα, φωνάξνα, και καμπόσε2ς φορές γέντι ήσκιος και μποδίζνα τον άνθρωπο να πορπατήσ’. Μια φορά έτσ’ θέλσα να πάω απ’ το δρόμο του Παπαγιάννη νύχτα για να διή με τα μάτια μ. Ήμνα ς τημ Πέραμ κι ήθελα να πάω ς τ’ Μηχανιώνα. Καβαλικεύω ς τ΄άλογο και βγαίνω οξ’ απ’ τ’ αλώνια ότι σούρπανε. Αυτό το μέρος πούτανα το φάντασμα ήτανα ς τα μισά του δρόμου. Άμα κοντόζγουσα να σας πω άρχισα να το συλλογιέμαι κι έλεγα να γυρίσω πίσω μα πάλε δε μ’ άφηνε η παλληκαριά μ’. Άμα πήγα ς το μέρος κείνο πούτανα το φάντασμα τ’ άλογό μου άρχισε να φοβάται και να κοντοστέκεται. Του φωνάζω να πορπατήσ’, δε πορπατεί. Μωρέ ντι του λέγ’ κει στάθκε δεν πήγαινε μπροστά. Σκύφτω, μωρέ μάτια μ’ και τι να διώ, ένα γήσκο μπροστά ς τ’ άλογο που το τσάρπιζε και δεν μπόριε να πορπατήσ’. Κατεβαίνω κάτ’ τότες κάνω το σταυρό μ τρεις φορές πιάνω το γκέμι (=χαλινός) και το τραβάω κι έτσ’ τόβγαλα από κείνο το μέρος. Κι άμα αλάργαρα (=απεμακρύθην) κομμάτι άησα φωνές. Καιρό δε χάνω τότες καβαλκεύω του δίνω ς τα τέσσερα κι έτσ’ εγλύτωσα. Τώρα σα θέλτε μην τα πιστεύετε. Τα ίδια με τα μάτια μ’.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Να σας πω δεν πίστευα αυτά πόλεγαν για τα φαντάσματα μια τάπαθα και τώρα τα πιστεύω. Μου λέγανα πως σε κάποια μέρια είναι τέτοια φαντάσματα και άμα περάσ’ λέει, από κει ο άνθρωπος νύχτα τον πετροβολάνα, φωνάξνα, και καμπόσε2ς φορές γέντι ήσκιος και μποδίζνα τον άνθρωπο να πορπατήσ’. Μια φορά έτσ’ θέλσα να πάω απ’ το δρόμο του Παπαγιάννη νύχτα για να διή με τα μάτια μ. Ήμνα ς τημ Πέραμ κι ήθελα να πάω ς τ’ Μηχανιώνα. Καβαλικεύω ς τ΄άλογο και βγαίνω οξ’ απ’ τ’ αλώνια ότι σούρπανε. Αυτό το μέρος πούτανα το φάντασμα ήτανα ς τα μισά του δρόμου. Άμα κοντόζγουσα να σας πω άρχισα να το συλλογιέμαι κι έλεγα να γυρίσω πίσω μα πάλε δε μ’ άφηνε η παλληκαριά μ’. Άμα πήγα ς το μέρος κείνο πούτανα το φάντασμα τ’ άλογό μου άρχισε να φοβάται και να κοντοστέκεται. Του φωνάζω να πορπατήσ’, δε πορπατεί. Μωρέ ντι του λέγ’ κει στάθκε δεν πήγαινε μπροστά. Σκύφτω, μωρέ μάτια μ’ και τι να διώ, ένα γήσκο μπροστά ς τ’ άλογο που το τσάρπιζε και δεν μπόριε να πορπατήσ’. Κατεβαίνω κάτ’ τότες κάνω το σταυρό μ τρεις φορές πιάνω το γκέμι (=χαλινός) και το τραβάω κι έτσ’ τόβγαλα από κείνο το μέρος. Κι άμα αλάργαρα (=απεμακρύθην) κομμάτι άησα φωνές. Καιρό δε χάνω τότες καβαλκεύω του δίνω ς τα τέσσερα κι έτσ’ εγλύτωσα. Τώρα σα θέλτε μην τα πιστεύετε. Τα ίδια με τα μάτια μ’.
Άγνωστος συλλογέας
Άγνωστος συλλογέας (EL)
Παραδόσεις
Μικρά Ασία, Κύζικος
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αρ. 54, σελ. 15, Κύζικος, Αγνώστου
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.