SearchCulture.gr | Αναζητήστε τεκμήρια πολιτισμού, ιστορίας και τέχνης στο SearchCulture.gr

1 - 30 από 333 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

Κόσμημα

Τύπος τεκμηρίου: Κόσμημα, Αρχαιολογικό αντικείμενο
Δημιουργός: Άγνωστος
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Εφορεία Αρχαιοτήτων Ευβοίας

Ασημένιο επιχρυσωμένο θηλακωτήρι ή κλειδωτήρι

Χρονολόγηση: 1801 - 2000
Τύπος τεκμηρίου: Κόσμημα, Αρχαιολογικό αντικείμενο
Δημιουργός: Βελισσάριος Βουτσάς
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Ασημένια αρμάθα ή καρφίτσα η κατοστάρα

Χρονολόγηση: 1801 - 2000
Τύπος τεκμηρίου: Οστέινο αντικείμενο, Κόσμημα, Αρχαιολογικό αντικείμενο
Δημιουργός: Βελισσάριος Βουτσάς
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Ο Άγιος Νικόλαος κι ο Άγιος Σάββας είναι παιδιά της Αγ. Βαρβάρας και λέει η Αγία Βαρβάρα : μένα δουλεύτε αλλά και τα παιδιά μου κρατάτε!

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αφέντημ' αηγιώργη, μόνον αυτόν λέν αφέντη, επειδή πίνιξε το θεριό

Χρονολόγηση: 1941
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι Λιμνιώτες θέλησαν να πάρουνε το νερό της Παναγίας προ 30ετίας, γιατί σκεφτήκανε οτι δεν αξίζει να δυστυχάη η πολιτεία κι εκεί να χύνωνται τα νερά. Αλλά όταν ετοίμασαν όλα τα κιούγκια, σωλήνες, σταμάτησε το νερό τρία χρόνια ούτε σταγόνα. Μόνο του ξανάρθε.

Χρονολόγηση: 1941
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Θα φάμε άραγε σταφύλια; Τι έπαθαν τα σταφύλια!

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Έχεις ένα τσεκούρι να μου δώσης; Τι έπαθαν τα τσεκούρια!

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Βρε παγανιά στάσανε

Χρονολόγηση: 1941
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αυτός είχε πατέρα παπά. Ήταν από τον Άγιο Κωνσταντίνο στο Ταλάντη. Από μικρό παιδί νηστεύε Τετάρτη κ’ Παρασκευή. Όταν έγινε 9 χρονώ, τόνε χάσανε. Ψάξανε πολύ και τέλος εκεί που λειτουργούσε ο πατέρας του, τον βλέπει μέσα στο ίερο να διαβάζη το Ευαγγέλιο. Του λέει : πατέρα να μην κλάψης, να μη στεναχωρηθής, να μου δώσης την ευκή σου κι έγω θα φύγω. Να μη μ’ αρωτήσετε που θα πάω. Πήγε στο σπίτι του, ώσπου να του φτειάξουν τα ράσα του. Ζήτησε και το μερίδιο όσα λεφτά του άνηκαν κι έφυγε. Φεύγοντας απ’ το χωριό του μόλις έβαλε τα ράσα δεν φαίνοταν πια παιδί, αλλά γέρος γι’ αυτό ωνομάστηκε Άη Γέροντας. Τ’ όνομα του ήταν Δαβίδης. Πήρε ένα ξύλο για να περάση τη θάλασσα ης το ξύλο τον έβγαλε σ’ ένα χωριό, που ύστερα ωνομάστηκε Ροβιές. Εκεί βλόγησε το ξύλο, άνοιξε κι έβαλε τα λεφτά μέσα. Πήγε έπειτα κι εδιάλεξε το μέρος που θα έχτιζε το μοναστήρι. Ήθελε να το χτίση στο ύψος, αλλά οι μαστόροι του ‘παν ότι καλύτερα φυλάγεται από τους καιρούς στο ίσιωμα. Οι μαστόροι δεν ήθελαν να το χτίσουν εκεί, γιατί δεν είχε νερό. Αυτός τότε χτύπησε ανάμεσα σ’ ένα πουρνάρι πού ‘χει ‘κεί και βγήκε αμέσως πολύ νερό αγιόνερο. Αυτό κατεβαίνει με αυλάκι τώρα με 1 σωλήνα στο μοναστήρι. Αυτό το νερό όσον καιρό να το ‘χης σπίτι σου μοσκοβολάει σα βασιλικός. Αφού το έχτισαν ζήτησαν οι χτιστάδες τα λεφτά τους. Τους λέει να πάτε κάτω στη θάλασσα (παραλία) (στο χωριό), θα βρήτε ένα κούτσουρο να το σηκώσετε, να πάρετε τα δικά σας λεφτά και τα δικά μ’ αφήστε τα. Αυτοί στο δρόμο λένε : Κουτοί είμαστε να του δώσουμε, θα τα πάρουμε όλα . Πάνω κάτω… δοκιμάζουν με τα τσεκούρια τους, αλλά ολονών τα τσεκούρια κόπηκαν. Γυρίσαν με μανία να τον σκοτώσουν τον γέρο, γιατί τους γέλασε : Αφού δεν είχες λεφτά, παππού, τι ήθελες να χτίσης μοναστήρι, του λένε. – Ελάτε, λέει, κοντά μου και θα σας τα δώσω. Πάει, το βλόησε το ξύλο, άνοιξε και φάνηκαν τα λεφτά. Τους λέει : - Εγώ δεν σας κυττάζω, πάρτε τα δικά σας και τα δικά μου αφήστε τα. Ένας που ‘πιασε κι έβανε στον κόρφο του χωρίς να μετρήση έμεινε με το χέρι στον κόρφο. Του λέει για δεν μετράς κι εσύ. Λέει : Δεν μπορώ να βγάλω το χέρι μου. Μα δεν το καταλάβατε ακόμα λέει τι είμαι, Ρόβοι είστε και Ροβιές να λέγεται το χωριό. Κι έτσι λέγεται το χωριό σήμερα. Ύστερα πια κάλεσε καλογέρους έγινε το μοναστήρι. Το χτισε στο μέρος που είναι τώρα το μοναστήρι. Γύρω γύρω βουνά κι εκεί που ‘ναι το μοναστήρι είναι ίσωμα έχ’ αμπέλια έχ’ απ’ όλα. Πάγαινε άη Γέροντας στα χωριά που την καλαίνουν. Τρία χωριά είναι κοντά : α) Στο Καλαμούδι που πήγε δεν τον δέχονταν κανένας, γιατί είχε παλιά ράσα. Πάει, κάθεται στο καφενείο. Τότε αλλάζει και φαίνονται ωραία τα ρούχα του. Τότε όλοι τον καλαίναν ποιος να τον πρωτοπεριποιηθή. Λέει θα κάνετε όλοι μαζί ένα τραπέζι κι έτσι θα ‘ρθω. Έγινε, τον κάλεσαν να πάη. Κάθισε στο τραπέζι μα δεν έτρωγε. Του λέγαν όλα φάε, γέροντα, γιατί δεν τρώς; Πιάνει κι αυτός το μανίκι του, το βάζει στο πιάτο του και λέει Φάε μανίκα! Φάε. Του λένε – Τι κάνεις εκεί. Εσείς λέει, δεν εχτιμάτε τον άνθρωπο αλλά ρούχο! Στο άλλο πάλι γειτονικό χωριό το Θέρμωνα τον κορόϊδευαν. Πιάστηκαν στον χορό και θέλαν να τον χορέψουν. Με το ζόρι του βάλαν στο χορό να τραγουδήση. Πήγαινε κι αυτός κι τους λέει : Ότι θα λέγω ‘γω, θα λέτε κι εσείς. Κ’ είπε : Ως τας εφτά και ως τας οχτώ ως τες εννιά και πίσω. Μ’ αυτό εννοούσε ότι τους καταράστηκε να μη μπορούν να κάνουνε σπίτια πάνω από 9. Και πραγματικά 10 σπίτια δεν κατώρθωναν να γίνουν. Κάποιο θα κλείση με θάνατο. Του γ’ χωριόυ την ιστορία δε θυμόταν. Απάνου στη ράχη στις Κουρκουλούς είναι μια τοποθεσία που λέγεται Τσερμές. Εκεί μια φορά οι Τούρκοι θελήσανε να κάνουν γλέντι και πήγανε να πάρουνε τα κεσέμια του μοναστηριού. Τους λέει ο ‘γούμενος. – Μην πειράξετε το μοναστήρι γιατί κάνει θαύματα. Αυτοί λένε : πρώτο θα φάμε τα κεσέμια κ’ ύστερα τα κεφάλια σας. Τα πήραν, αλλά όταν τα ψήσανε και θέλησαν να τα κόψουν. Παρουσιάστηκαν αντίς για τα κατσικίσα, κεφάλια ανθρώπινα. Φοβήθηκαν κι φύγαν, αλλά απολιθωθήκαν όλοι στο μέρος αυτό που το λένε Τσερμές γιατί τσερμιάσαν εκεί οι Τούρκοι. Στο μοναστήρι φυλάνε τα ράσα του Άη Γέροντα, στο ιερό κρεμασμένα. Είναι ολοκαίνουργια. Και τα κόκκαλα του είναι κίτρινα σαν το φλουρί και μοσκοβολάνε. Είναι άγιλείψανα και τα γυρίζουν στα χωριά. Αυτός είχε πή στους καλογέρους όταν πεθάνη να τον ξεχώσουν στις 3 ημέρες γιατί θα λειώση. Οι καλόγεροι φοβήθηκαν κ’ τον αφήσανε 40 ημέρες. Τότε πάει στον ύπνο και τους λέει : γιατί με ξεχάσατε. Πήγανε τότε να τον ξεχώσουνε, τον βρήκαν λειωμένο και τα ράσα καινούργια. Τους είπε όταν θε να πεθάνη να κάνουν σταύροι στα σταυροδρόμια να μη φύγη το πνέμα και είν’ άχρηστο το μοναστήρι ή δεν θα κάνη θαύματα. Έτσι κι έγινε παντού όπου είναι στράτες ή θα ‘φευγε το πνεύμα υπάρχουν σταυροί! Αυτά όλα τα είχε διηγηθή στην Π. Χατζοπούλου μια γριά Κουρκουλιώτισσα. (Εθν. Αν. σελ. 42, Το αγιόνερο του Άη Γέροντα το φυλάνε στο σπίτι σαν αγιασμό, αν αρρωστήση κανείς).

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο Άη Φίλιππος δεν τονε κράτανε, τάχα ήτανε φτωχούτσικος. Δεν είχε ν' αποκρέψη και τα παιδιά του παραπονευόντανε, γι' αυτό έσφαξε το μοναδικό βόδι που 'χε. Έφαγαν όσο έφαγαν και τ' αλλό το διαμοίρασε στους φτωχούς. Άφησε μόνο το κεφάλι του βογιού στο παχνί. Το πρωΐ σηκώνεται η γυναίκα του και λέπει το βόϊ να τρώη στο παχνί! Λένε : “Αύριο έχουμε του ττωχού του Φίλιππα”.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Είχε μια γριά γιδοπρόβατα κι είχε χειμώνα Μάρτης. Βγήκε ο Μάρτ'ς. Κοντά κοντά που βγήκε Μάρτ'ς είπε η γριά. Α πρίτς Μαρτάκο μου, βγήκες δε σε φοβάμαι. Μάρτ'ς ξεσυνερίστηκε και γύρεχε 2 μέρες απ' όλις τις άλλοις μήνοι δεν τω έδινε κανένας. Απρίλης δεν το 'δωσε. Φλςβάρης το 'δωσε 2 μέρες. Πλακώνει μιά χιονιά, ψόφησαν τα γιδοπρόβατα. Μπολιάστηκε η γριά. Γι' αυτό λέμε το Φλεβάρη Κουτσοφλέβαρο. Μαρτ'ς είναι καψοπαλούκης, καψοκαλύβης, τιναξοχοφνίτης”.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στο δρόμο προς το ξηροχώρι στην τοποθεσία Κρυενερίτης δείχνουνε το γάμο, δηλ. Τους βράχους που έχουν σχήμα σαν άλογα κλπ. Εκεί λένε κάποτε πήγαιναν τη νύφη (μια μοναχοθυγατέρα) με τ' άλογα. Αυτή αφού είχε ξεσηκώσει το σπιτικό όλο κι έφτασε σ' αυτό το μέρος θυμήθηκε οτι δεν είχε πάρει τον ντριβιά, δηλ. Το λιθάρι για τ' αλάτι και είπε να σταματήσουν να πά 'να της το φέρουν. Η μάννα τ'ς πιά τότε άμα τ' άκουσε οτι ζήταγε κι αυτό είπε. ¨Λίθος να γέν' ο γάμος” κι έγιναν όλοι λιθάρια.

Χρονολόγηση: 1941
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αλαφροήσκιωτοι= κείνοι που τις πλακώνει ο ήσκιος. Τη νύχτα που κοιμάται πέφτει τάχα μια σκιά κι αν δεν ο άνθρωπος σκάζει (συμπτώματα εφιάλτου) ανανοήση.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τα σκαλλικαντζούρια τα φυλάγανε πολύ αρχαίοι τώρα δεν τα φυλάνε. Τους λένε και σταχτομπούτηδες. Στα παιδιά λέγανε ότι είναι ανθρώποι μαλλιαροί όλοι έχουν κέρατα, άλλοι από άγρια ζώα πόδια αρκουδίσια. Καθόνταν γύρω στην φωτιά και συμπάγανε τη φωτιά. Γι αυτό πήγαιναν νωρίς να κοιμηθούν τα παιδιά. Μα κ’οι μεγάλοι το ξιτάζανε. Δεν πηγαίνανε 12 ημέρες να νυχτερέψουν. Καθόντανε μέσα. Ρόκα δεν κάναν. –Η μάννα του Μήτσου Βρέττου ήταν μισερή από τα σκαλλικαντζούρια. Αυτή ήτανε 5 κορίτσα φτωχά. Πήγαν λοιπόν κι άλλες πάλι φτωχές στο σπίτι της να νυχτερέψουν. Όταν τις απόβγαλαν στην πόρτα και πήγαν να μπούν μέσα αυτήν την πεδίκλωσε μια παρδαλή γάτα. Την διώχνει με το πόδι, δεν έφευγε την πιάνει με το χέρι και την βγάζει. Γύρισε μέσα, έμεινε πολύν καιρό άρρωστη κι απόμεινε στο τέλος με το χέρι κι ένα πόδι πιο κοντά. Κείνα τα χρόνια παρουσιάζονταν τα σκαλλικαντζούρια, γιατί ήτανε αθώοι οι άνθρωποι. Τώρα πια όχι. ‘’Γινήκαμε εμείς σκαλλικανζαραίοι. Ένθ’αν. σελ. 47: Τα σκαλλικαντζούρια φεύγουν και τη βραδιά παραμονή του Αγίου Βασιλείου και έρχονται πάλι την άλλη βραδιά. Τότε λέγανε πάλι : Ήρθατε καλώς ήρθατε με καλό ήρθατε με καλό να φύγετε. Αν καιγότανε κάνα μικρό δεν μπορούσε εύκολα να γίνη καλά, γι αυτό δεν τα’αφήνανε να πάνε κοντά στη φωτιά εκείνες τις ημέρες.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Σκαλκαντζούρια έρχονται το βράδυ τα Χριστούγεννα ξημέρωμα, τη δεύτερη μέρα. Πρώτα έρχεται ο Χριστός και κατόπ' τα σκαλκαντζούρια. Η μικρή έλεγε : ''Τα σκαλκαντζούρια φέρανε της μάνας και του μπαμπά (της κατσίκας και του αλόγου κοπριές) και της ίδιας της έφεραν παιγνίδια.

Χρονολόγηση: 1939
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Μέγας, Γ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ρούφα μιζέ, χέσε φαμιλιό

Χρονολόγηση: 1939
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Μέγας, Γ. Α.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Παθς ρανς κλιά σ μη οιπουνέσ

Χρονολόγηση: 1914
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Δημητρίου, Ιωάννης
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στην Λίμνη η “Ζωοδόχος Πηγή” μια πολύ μικρή εκκλησίτσα χώμενη. Ξεπατώθηκαν όλοι όσοι κάθονται κόντα σ' αυτήν. Σωθήκαν μόνον όσοι την άκουσαν και φύγανε. Πήγαινε στον ύπνο και τους έλεγε : - Τι καθούσαστε; Εγώ στο μαξιλάρι μου δεν θέλω κατρουλιά!

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στις Παπάδες στη θέση Ξεροπόταμος αμπέλια κι ελιές καρπό δεν κάνουν, γιατί στη θέση αυτή ήταν ένα μοναστήρι και θέλησαν να το γκρεμίσουν για να μη χαλάη το κτήμα τους πώς να το κάναν... Βάλαν μια γυναίκα μέσα σε άγιο βήμα και είπαν οτι ο ηγούμενος και οι καλόγεροι είχαν γυναίκα. Μαζεύτηκε ο κόσμος να δή κι αυτή όταν τη ρώτησε ο ηγούμενος “ποιός σε έφερε, είπε : “Συ”. Τότε κι αυτός είπε : “Καταραμένη να ΄σαι πάππου προς πάππου, γονέων προς γονέων”. Από τότε όλο το σόϊ της γυναίακας, όλοι οι απόγονοι ως σήμερα έχουν στην παλάμη πουρί, βγαίνει σα λέπια. Μοιάζει με το καβούκι της χελώνας είναι γνωστό ως το καταραμένο σόϊ. Τότε που χάλασαν το μοναστήρι τα εικονίσματα πήγαν στο Σκόπελο. Τώρα όμως φέρανε μια εικόνα εκεί φτειάσαν μια Παναγία ένα μικρό ξωκλήσι. Γιατί ενώ είναι θεριά ελιές, στα τέσσερα χρόνια κάναν καρπό. Και τ' αμπέλια το ίδιο.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Το νηλάκι παέι στη μαννάκα του. (= ο ήλιος πάει στη μάννα του).

Χρονολόγηση: 1941
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Η Π. Χατζοπούλου ήτανε ακόμη 12 χρονών. Την έστελνε ο πατέρας της στη βρύση για νερό. Ήταν ακριβώς 12 μεσημέρι! Ακούει ένα όργανο τόσο γλυκά έπαιζε όπως παίζουν τα όργανα στο γάμο. Αυτή δε φοβήθηκε. Πήρε νερό κι έφευγε. Τα όργανα επλησίαζαν και όταν αυτή βρισκόταν μακρυά από τη βρύση άκουσε μια χουλαλούι πως φτάνουν οι γύφτοι στο τσαντήρι!

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι Νεράϊδες και τα ξωτικά πηγαίνουν στους αλαφροήσκιωτους. Ένας ο παππούς της , στον Κουτσικιά δεν τις φοβόταν καθόλου, γιατί κοιμόταν πάντα πάνου στο ντουφέκι του. Έτσι πήγαινε οπουδήποτε κι οποιαδήποτε ώρα. Μια φορά άνταισε ήρθαν οι Νεράϊδες, τις άκουσε να λένε «Θα τόνε παίρναμε, αλλά είναι βαρύς κι ασήκωτος γιατί έχει όπλο. Έφευγαν τραγουδώντας και χορεύοντας. Στο τέλος του τραγουδιού έλεγαν: Αμάραθος κι απήγανος και το λουλακάκι κι άλλο ένα χορταράκι αν τον ΄ξερε η μαννούλα σου ποτέ παιδί δεν χάνει. Γι’ αυτό κάνουν χαϊμαλιά μ’ αυτά τα χόρτα και σταυρό από βάτο. Αυτά τα κάναν αρχαίες.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τα μεσάνυχτα βγαίναν Νεράϊδες και τρισκαταραίοι. Οι παλιοί τα ‘βλεπαν. Τώρα πια όχι. Σπάνιο. Όταν ήταν 14 – 15 ετών (ο Αρίστος Ζαχρήστος ετών 35):. «Όπως είχαμε φωτιά μια νύχτα (το 24) ακούσαμε μια φωνή, ένα σκούσμα, όπως κάνει η αλεπού. Του είπανε πως δεν είναι τίποτε για να μη φοβηθή. Δαιμονοενέργεια ήτανε. Κράτησες καμμιά ώρα και πέρασε. Βγαίνουν μόνον σε άθιδοι άνθρωπους να μην έχη τίποτε δαιμονικά απάνου του, ούτε θύμωμα. Σε καθαρό θα παρουσιαστούν. Πολλοί ξηγάν πηο έχουν πάθει κι έχουν δη.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Νεράϊδες άμα σε φωνάξ’νε και μιλήσης, βουβαίνεσαι, αρρωσταίνεις. Βγαίνουν στα ρέματα. Παρουσιάζονται φουστάνες τάχα, παίξ’νε όργανα. Βγαίνουν τα μεσάνυχτα και καταμεσήμερο. Καταρραχή ποτέ να μην κοιμάσαι το καλοκαίρι. Λαβώνεις. Ούδε ο τσοπάνηδες που φυλάν τα πρόβατα.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ήτανε δυο αδερφάδες. Η μικρή τα ‘σασε με τον γαμπρό της και την επήρε κι έφυγε. Η μάννα της στενοχωρέθηκε. Ήθελε να πάη έξω στα καλύβια, σε αμπέλια. Κίνησε να πάη ν’ανάψη τα καντήλια στην εκκλησία που ‘ταν στο κρήμα. Πήρε το λάδι, κεριά και καμιά δεκαριά πορτοκάλλια. Στο δρόμο έπιασε χιόνι. Αυτή έρριχνε από ‘να πορτοκάλλι για να τήνε βρούνε επειδή κατάλαβε ότι θα χαθή στο χιόνι. Λοιπόν είδε ο κόσμος ότι δε φάνηκε η γυναίκα. Πήρανε φανάρια και πήγανε δρόμο δρόμο στο καλύβι της. Στο δρόμο βρίσκανε και τα πορτοκάλλια. Πέρα από το καλύβι την ηύραν να την τρώνε τα κοράκια. Τήνε πήρανε και τήνε θάψανε. Λέγανε ότι βρικολάκιασε. Η θυγατέρα της η μία, που την αγαπούσε πολύ, δεν παντρεύτηκε πια. Πήγαινε σ’εκείνη τη θυγατέρα, που πήρε το γαμπρό, και της γιόμωζε αίματα τ’αλεύρι ηύλαγε τα καζάνια, που βάτανε για νερό. Στη θυγατέρα, που την αγάπαγε, πήγαινε νύχτα, της βόλευε στο σπίτι, της σάρωσε την παραστιά. Αυτήν και να την άκουγε δε μίλαγε. Ένα χρόνο πάλευε την κόρη της. Μαζεύτηκαν άντρες πήρανε ένα τέτζαερη λάδι, το βράσανε, σκάψουνε της ρίξανε το ζεματιστό λάδι. Ήταν τα μάτια της ανοιχτά. Ησυχάσανε ιθιά ο κόσμος. Λένε ότι στις 3 μέρες πάνε σκουλήκια και τς τρώνε του πεθαμένους.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στο δρόμο προς το ασπροχώρι όταν πας με το ξω, φαίνεται μια λίμνη μεγάλη. Κοντά είναι το χωριό Αγδίνιες. Ένας Γδύνιες ήταν ένας παπάς κ’ είχε το χωράφι του κει που είναι σήμερο η λίμνη. Τ’ Αγίου Σπυρίδωνα αφού λειτούργησε, πήγε να κάνη χωράφι. Η παπαδιά του λεγε να μην πάη τέτοια μέρα. Ο Άγιος Σπυρίδωνας λειώνει δυο ζευγάρια παπούτσια. Το χρόνο. Παίρνει αυτός το κοπέλλι του και πάει. Σαν τελείωσε μια σποριά, βλέπει το κοπέλλι του ένα ψάρι. Σαν το ‘δειξε στον παπά να άρχισαν να βγαίνουν κι άλλα. Ο παπάς χάρηκε που θα φάη ψάρια και τα ΄στεψε με το κοπέλλι, στην παπαδιά να τα φκειάσει. Αυτή όμως που κατάλαβε του λέει: Τρέχα να πης στον παπά να φύγη από το χωράφι, γιατί θα γίνη λίμνη. Μα ώσπου να πάη βλέπει τα βόδια και τον παπά να πλέη και σε λίγο χάθηκαν βόδια και παπάς στη λίμνη!

Χρονολόγηση: 1941
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στο δρόμο από τις Κεχριές προς την ψηλή ράχη είναι μια βρύση πελεκητή. Την λένε «τ’ Ερωτόκριτου η βρύση» γιατί εκεί ασκήτεψε ο Ερωτόκριτος. «Ο Ερωτόκριτος ασκήτεψε στο Γριπονήσι!».

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Άμα περνάνε ποτάμι τα γαιδούρια πάντα κατουράνε, για να πνίξουνε το σαμαρτζ΄΄η, που κάνει τα σαμάρια και τα βασανίζει.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ήτανε μια κακιά πεθερά. Αυτή έστελνε τη νύφη της στο ρέμα να κάνη τα μαύρα μαλλιά άσπρα. Νύχτα μέρα πήγαινε η κακομοίρα, μα άσπρη μέρα δεν έβλεπε απο την πεθερά της. Μόνο ξύλο. Απόστασε η κακομοίρα και περεκάλεσε το θεό ''Θεέ μου κάνε με αρκούδα να τη φάω. Κι ο θεός μου κένε με αρκούα. Έτσι έγινε η αρκούδα.

Χρονολόγηση: 1942
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ιωαννίδου, Μ.
Τόπος: Αγία Άννα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Κόσμημα

Ασημένιο επιχρυσωμένο θηλακωτήρι ή κλειδωτήρι

Ασημένια αρμάθα ή καρφίτσα η κατοστάρα

Ο Άγιος Νικόλαος κι ο Άγιος Σάββας είναι παιδιά της Αγ. Βαρβάρας και λέει η Αγία Βαρβάρα : μένα δουλεύτε αλλά και τα παιδιά μου κρατάτε!

Αφέντημ' αηγιώργη, μόνον αυτόν λέν αφέντη, επειδή πίνιξε το θεριό

Θα φάμε άραγε σταφύλια; Τι έπαθαν τα σταφύλια!

Έχεις ένα τσεκούρι να μου δώσης; Τι έπαθαν τα τσεκούρια!

Βρε παγανιά στάσανε

Αλαφροήσκιωτοι= κείνοι που τις πλακώνει ο ήσκιος. Τη νύχτα που κοιμάται πέφτει τάχα μια σκιά κι αν δεν ο άνθρωπος σκάζει (συμπτώματα εφιάλτου) ανανοήση.

Ρούφα μιζέ, χέσε φαμιλιό

Παθς ρανς κλιά σ μη οιπουνέσ

Το νηλάκι παέι στη μαννάκα του. (= ο ήλιος πάει στη μάννα του).

Άμα περνάνε ποτάμι τα γαιδούρια πάντα κατουράνε, για να πνίξουνε το σαμαρτζ΄΄η, που κάνει τα σαμάρια και τα βασανίζει.