SearchCulture.gr | Αναζητήστε τεκμήρια πολιτισμού, ιστορίας και τέχνης στο SearchCulture.gr

1 - 30 από 115 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

Υπομνήματα περιγραφικά των Κυκλάδων νήσων κατά μέρος : Κίμωλος μεθ'ενός γεωγραφικού πίνακος και δυο εικόνων / Αντωνίου Μηλιαράκη.

Χρονολόγηση: 1901
Τύπος τεκμηρίου: Βιβλίο
Δημιουργός: Μηλιαράκης, Αντώνιος,1841-1905.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Πανεπιστήμιο Κρήτης

Μια φορά ήρτε η αστένεια, η Βλογιά, πάνω στον τόπο μας (τω 1915). Επικαλέστηκα την Αγία Βαρβάρα και βλέπω το βράδυ στον ύπνο μου πως ήρτε μια γυναίκα κ’ είχε κ’ ένα πρόβατο μαζί. Εμπήκε μέσα στο σπίτι κ’ ήρμεξε γάλα από το πρόβατο. Της είπα «Ποια είσαι κυρία μου;». Δε μου είπε όμως. Μετά την αρώτησα, τι θα γίνουν οι άνθρωποι και μου είπε «όσοι κάνη χρεία, θα ποθάνουν». Την άλλη μέρα εφύγαμε κ’ επήγαμε στον Άϊ Γιάννη το Θεολόγο και είδα στην εικόνα της Αγίας Βαρβάρας που ήταν η ίδια γυναίκα πού ήρθε στον ύπνο μου. Η Αγία Βαρβάρα μας εφύλαξε τότε από την αρρώστια. Από τότε, 1915, είναι έθιμο να εορτάζεται από όλον τον κόσμο του νησιού η Αγία Βαρβάρα. Την παραμονή από το μεσημέρι σταματούν όλες τις δουλειές και ετοιμάζονται για την εορτή. Πάνε όλοι στην Εκκλησία. Γίνεται και λιτανεία της εικόνος της Εδηγήτριας και της Αγίας Βαρβάρας στο χωριό. Το βράδυ της εορτής, 4 Δεκεμβρίου, κατεβαίνουν στην παραλία της Ψάθης. Εκεί υπάρχει παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας στην τοποθεσία Αγία Καλή. Γίνεται εσπερινός στο παρεκκλήσι. Απ’ εκεί θα πάνε πιο πέρα στο παρεκκλήσι του Αγ. Σάββα όπου γίνεται ο εσπερινός του Αγίου Σάββα

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Του Άϊ Σπυρή (= Άγιος Σπυρίδωνος) έχω ακουστά πως ένας μια φορά έκανε σπορειό στη ράχη του Ξερόκαμπου (= τοποθεσία προς τα δυτικά από το χωριό). Ήρχε ένας αέρας κ' επήρε τα βούδια μαζί με το σύνεργο (= άροτρον και ζυγός) και τα επήε μακριά στη ράχη στα Μεροβίδια = Μεροβίγλια

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ένας γέρος επήγε να σκάψη τ' αμπέλι του των Αγιώ Σαράντω. Μόλις έφταξε στο αμπέλι επήγαν σαράντα παλληκάρια, που ήσαν οι Σαράντα Άγιοι, και του 'σκάψαν το αμπέλι. Τον άλλο χρόνο ερωτούσε πότε είναι των Αγιώ Σαραντώ. Επήε πάλι στο αμπέλι του να σκάψη. Τότε ήρθαν σαράντα παλληκάρια και του λένε : “Γειά σου γέρω”. - “Καλώς τα παλληκάρια μου”. Μπάινουνε μέσα στο αμπέλι κι αρπούνε από μια ρίζα και τις παίρνουν και φεύγουν. Εγύρισε ο γέρος στο σπίτι ντελόγκου (αμέσως). Λέει του η γριά : “Ντελόγκου ήρθες πίσω”. “Ήρχα γριά μου και το πήρα κ΄εφύγανε” (Αυτή την ιστορία μας την έλεγε ο αφέντης μου, που έζησε 105 χρονώ, για να μη δουλεύωμε των Αγιώ Σαράντα.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

“Εδώ ήτανε μια έγκυος που 'πιασε το ψαλίδι τ' Άη Συμιού κ' ήκοψε κάτι. Ύστερα το παιδί που γέννησε ήτα το χειλάκι του κομμένο”.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο Φίλιππος ήταν άγιος άθρωπος. Είχε δυό βούδια και έσφαξε το ένα τη βραδυά του Αγ. Φιλίππου κια το μοίρασε στους φτωχούς. Το πρωΐ εγύρισε πάλι στη μάντρα κι' ευρήκε το ζώο ζωντανό.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

“Τον καιρό τση Παναγίας, που έπιασαν τχ Χριστό, τσή καταράστηκε η Παναγία και τσ' είπε : “άμε πού να σε δέρνη η θάλασσα” (η αγία καλή απολιθωθείσα).

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στον Πρίνο (=τοποθεσία 1 ½ ώρα από το χωριό προς Β.) ήμασταν, ήτανε Οκτώβρις, μαζί με τον άντρα μου κ’ είχαμε κ’ ένα παιδί: του παιδιού του ζήτησε ο αφέντης του (=πατέρας) να του βάλη ψωμί να φάη με την ελιά. Ήτανε μεσημέρι. Ο αφέντης ήτανε απάνω στο δέντρο. Λέω του εγώ «Κατέβα να φάμε» εκείνος δεν ηκατέβηκε. Εγώ δεν ηπρόλαβα να πιάσω ψωμί να φάω και σαν άνθρωπος με έσπρωξε και μ’ έρριξε στον τοίχο. Η μιλιά μου επιάστηκε. Ύστερης η μητέρα μου επήε τον παπά στο μέρος αυτό κ’ έκαμε αγιασμό κ’ εξόρκισε το κακό. Τότε που πήγε ο παπάς να κάμη τον αγιασμό, η μητέρα είχε κάμει και πιτταράκια με το μέλι και τα πήγε και τ’ άφηκε στο μέρος που ήπαθα. Ήκαμα ένα μήνα να μιλήσω.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στην τοποθεσία Πρίνος κάτω από το βουνό Σκλάβος παθαίνουνε πολλοί. Η Λωξάντρα (Αλεξάνδρα Βεντούρη), είναι τώρα πολλά χρόνια, που είπε στον άντρα της: Γιώργη, εγώ θα πάω στον Πρίνο, να ‘ρθης κ’ εσύ να συκολοήσωμε (= να μαζέψωμε τα σύκα). Παίρνει αυτή το παιδί και τσοι γαδάροι και πάει στον Πρίνο. Ήτανε βράδυ στο βασίλεμα του ήλιου. Είχε μαζέψει ένα πανέρι σύκα κ ηπερίμενε τον άντρα της να πάη. Εκείνος ήργησε κι όντες επήαινε ήτανε σκοτεινά. Και του ‘πενε να στρώσωμε επαδά να κοιμηθούμε. Το μέρος αυτό είχε πολλή σκνίπα. Λέει του άντρα της: «Γιώργη, πάμε πέρα στου Κεμπάκη τη μάντρα να κοιμηθούμε πάνω στο δώμα;» Λέει: πάμε. Κ’ ηπήανε κ’ ηστρώσανε πάνω στο δώμα. Μόλις ηκοιμηθήκανε, αυτή είχε και το παιδί της στην αγκαλιά και το βύζανε. Τότες την αρπά ένα χέρι από τα μαλλιά την τραβά και την κρεμνά στην άκρη στο δώμα. Αυτή δε μπορούσε να μιλήση. Μέσ’ στα πολλά, εξύπνησε ο άντρας της, την είδε. Αυτή του κάνει νόημα να φύγουνε γρήγορα. Την κατεβάζει από το δώμα και έρχονται στο χωριό. Όντες ήρθανε στο χωριό ήτανε μεσάνυκτα. Στο δρόμο ακολουθούσε αυτός και την εφοβέριζε να μη μιλήση. Στου Γλεντέ τον ποταμό αυτό το κακό πράμα εσταμάτησε κι ανέβηκε στο βουνό. Εκεί παρουσιάζεται σαν τράγος κ’ ήσκασε με μια βοή. Τον κρότο τον ήκουσε κι ο άντρας της. Μετά από λίγο το παιδί της απέθανε. Αυτή δε αρρώστησε κ’ έμεινε ένα μήνα στο κρεββάτι. Έπεσαν και τα μαλλιά της. Εκάλεσαν τον παπά – Γιώργη κ’ ηπήαινε κάθε βράδυ και της ήκανε εξορκισμό.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

“αφού επνίγηκε, τονέ βγάλανε, τον πείραζε την νύχτα” = το φάντασμα του πηγέντος ηνόχλει την νύκτα τον Ζαχαρίαν. “εγώ αφώς, ήρχα σε, ηλικία κ' ήπιασα το τουφέκιν, εν είδα ποτέ μου πράμα= ουδέν είδον φάντασμα νύκτωρ.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

“Ένα άλλο, θυμούμαι, επήγε και ήδιξε τα βούδιαν στογ γιαλό”= έκρον φάντασμα ήλασε τους βούς εις την θάλασσαν.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο βραχνάς καθίζει τη νύχτα τα μεσάνυχτα στο στομάχι. Ένας μου αδερφός εκοιμήθηκε μεσημέρι στην εξοχή. Μια στιγμή αιστάνθηκε που δεν μπορούσε να μιλήση. Του είχε καθίσει στο στομάχι. Είδε σαν στ' όνειρο ένα κοντακιανό, με μανιάτικα ρούχα (προς το ανοικτό καφέ χρώμα) σκουφάκι και με γένεια.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ένας μια φορά, ψαράς, ο Μανώλης του Λία (απέθανε προ 10 ετών) ηπήαινε ώρα μεσημέρι με τη γυναίκα του στις αγριαγκινάρες (θα ήτο Απρίλης) στην Πόλυβο. Όπως επήαινε βλέπει κάτι ρίκες (=θάμνοι άγριοι) κι ηνοίανε δρόμο. Εκείνος λοιπόν ενίμιζε, πως ο σκύλος του πάει μπρός κ’ήνοιε το δρόμο. Γυρίζει πίσω όμως και γλέπει το σκύλο από πίσω του. Ύστερης βλέπει στις ρίκες ένα θεριό κ’ήτανε ίσαμε τριάντα οκάδες. Λέει της γυναίκας του : πάμε πίσω γιατί δεν έχει τίποτε. Το θεριό αυτό όπως επήγαινε στις Ρίκες το μάτι του ήτανε σα του βουδιού.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι παλαιές ελέγανε πως υπήρχαν Ανεραΐδες. «Είχαμε μια λαλά (=γιαγιά) κ’ ήφυε τα μεσάνυχτα να πάη στο χωράφι της. Εκεί που πήαινε, όταν έφτασε στο Ξεύρι (τοποθεσία), εκεί στο Ξεύρι είχαμε ένα αμπουρδέχτη (=δεξαμενή προς συλλογήν ομβρίων υδάτων). Εκεί που πήαινε η γριά για το χωράφι ήτανε οι Ανεραΐδες εκεί στον Αμπουρδέχτη μαζωμένες. Είχανε του κόσμου τα ρούχα, ‘πλωμένα, άσπρα. Ύστερης η γριά ήθελε να στραφή (=επιστρέψη) πίσω. Αφού ήθελε να στραφή γιατί τρόμαξε, επήε μια Ανεραΐδα και την ήπιασε από το χέρι και της είπε «πέρασε μόνο να μην πατήσης στα ρούχα που ‘χομε απλωμένα. Αυτά ελάμπανε εκεί τη νύχτα. Η γριά επήε στο χωράφι της. Σαν εξημέρωσε εγύρισε από το μέρος αυτό που ‘δε τα ρούχα τα ‘πλωμένα και δεν είδε τίποτε.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στους Αγίου Αναργύρους (εκκλησία μέσα στο χωριό) πρι να βγη η πεντάλφα (η πεντάλφα ήταν ένα σταυρουδάκι από κερί και το βάζανε στο στόμα του πεθαμένου), ήτανε Ανεράϊδες και είχανε πλώσει τα ρούχα τως εκεί χάμω που ήτανε νερό αμπουρδέχτης (= λάκκος μεγάλος με νερό). Μια γριά επέρασε από ‘κει να πάη στα θέρητα που θερίζανε. Ήτανε νύκτα και οι Ανεράϊδες κοιμούντανε και δεν την είδανε. Αφού ηπέρασε την ηπήρανε χαμπάρι, αλλά πλια εξημέρωνε, είχι περάσει η ώρα του κακού και δεν την ηπειράξανε.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Μια γυναίκα μια φορά βγήκε από το Κάστρο νύχτα, ενόμιζε πως ήτονε μέρα γιατί το φεγγάρι είχε πολύ χαμηλώσει. Επήγαινε να φέρη από το Γεωργιλά (=είναι εκεί πηάδι). Όταν εκατέβαινε στο Χρυσόστομο (=εκκλησία στην θέσιν Κάμπος του χωριού) είδε πως είχανε πιάσει χορό οι Ανεραΐδες. Κουμπάει κ’ εκείνη το σταμνί της χάμω, γδύνεται ολόγυμνη και πιάνει στο χορό μαζί με τσ’ Ανεραΐδες κ’ εχορεύανε. Τση λέγανε τραγούδια, παλιόλογα. «Τέτοιο διάβολο διαβόλου, τέτοιο διάβολο δεν είδα. Την επερνούσανε πως ήταν άντρας, τα βυζιά της τα ενόμιζαν πως ήταν αρχιδια. Ενώ εφώναξε ο κόκκορας την παραιτήσαν κ’ εφύγανε.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στο Κλήμα είναι η σπηλιά του γέρω Πουλούδη. Εδωνά στη Χρυσοπηγή (εκκλησία μέσα στο χωριό) ήτανε η γριά Σοφούλα. Ήτονε μαμή. Επήγαν τη νύχτα και τση χτυπούνε. Λέει, ποιος είναι; Άνοιξε της λένε, κοιλοπονά η γυναίκα. Εκείνη σηκώθηκε τότε κι άνοιξε. Αυτός την πήρε κ΄ έφυγε. Στο δρόμο που πήγαινε κάτω στση Βιτώριας τον ποταμό. Αν είσαι τυχερή και κάμη ασερνικό το παιδί μου, χαράς στη μοίρα σου. Αυτή εκατάλαβε ότι δεν επήγαινε σε καλό μέρος, αλλά δεν μπορούσε να κάμη τίποτε. Αυτός την πήγε στη σπηλιά του Κλημάτου. Αφού έφτασε εκεί, εκοιλοπονούσε η γυναίκα. Η μαμή εφοβότανε γιατί είδε πως ήτο κακό μέρος. Όταν η γυναίκα ήκαμε το παιδί, ο άντρας την ρώτησε. Τι παιδί ‘ναι; Λέει αυτή, ασερνικό, το παιδί ήταν θηλυκό πιάνει από τη τσέπη της ένα κεράκι κ’ έκαμε το σημάδι του ασερνικού παιδιού και το τύλιξε. Τα σεντόνια που ‘χανε στο κρεββάτι τα εγνώρισε πως τα είχαν κλέψει από τσοι Γεννάτες (=τοποθεσία μέσα στο χωριό κάτω από τους μύλους). Τα είχαν αφήσει εκεί όξω τη νύχτα και τα εχάσανε. Αυτή λοιπόν τα γνώρισε. Εβούτησε το χέρι της στο αίμα που γέννησε η γυναίκα και εσταμπάρισε τα σεντόνια. Αμέσως εβιαζότανε να φύγη γιατί η καρδιά της έφευγε από το φόβο. Είχε ξεκλωνιαστή. Πρι φύγη ο άντρας από τη χαρά του που ‘καμε ασερνικό παιδί της γέμωσε την ποδιά της. Αυτή η μαμή, ενόμιζε πως ήτονε φυλλοκρόμμυδα. Στο δρόμο που ερχόντανε μαζί με τον άντρα, αυτή τα ‘βγαζε κρυφά από την ποδιά της και τα πετούσε. Ενώ την έφερε στο σπίτι κ’ εμπήκε μέσα, από το φόβο της εκλείστηκε καλά. Έβαλε από πίσω από την πόρτα την κλισάρα και τη σκούπα. Αυτός από τη χαρά εγύρισε γλήγορα στο Κλήμα. Εξετύλιξε το παιδί να το δη. Βλέπουνε λοιπό ότι τση γέλασε η μαμμή και ότι δεν ήτονε ασερνικό το παιδί. Αμέσως γύρισε πίσω κ’ ήρχε (ήλθε) και της χτυπούσε την πόρτα. – Κερά μαμή, κερά μαμή, κερένιο ήταν το πουλί» (=το πέος). Αυτή μέσα είχενε ξεκλωνιαστή (είχε τρομάξει), της χτυπούσε την πόρτα, αλλά η καλή τση τύχη που φώναζε κείνη την ώρα ο κόκκορας. Έτσι λοιπό αυτός ήφυε. Λέει τση: έπρεπε να μην είναι η ώρα κοντή. Αυτή τότε έπιασε την ποδιά της κ’ ετίναξε την ποδιά της κ’ έπεσε ένα φλουρί. Λέει: Α, δες τι μου ‘χανε δώσει κ’ εγώ τα πέταξα. Αυτή η γυναίκα που γέννησε ήτονε Ανεραϊδα. Την άλλη μέρα λοιπόν ευρήκανε στσοι Γεννάτες τα σεντόνια. Οι Ανεραΐδες τα επήγανε εκεί που τα βρήκανε και ήτονε ματωμένα.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στου προσπάππου μου τον καιρό είχανε το μαντρί τους στο Σκιάδι (τοποθεσία στον μέσον του νησιού προς δυσμάς. Είναι βράχος που μοιάζει σα σκιάδι = καπέλο). Ήτανε απόγεμα κ’ ηπήαινε το παιδί να πάρη τα πράματα (= πρόβατα και γίδια), να τα φέρη στη μάντρα. Όταν εγύρισε στη μάντρα δεν εμιλούσε. Τότε ο πατέρας του ανέβηκε στο βουνό κ’ εφώναξε: «ω Καλές Κεράδες, ώ καλές κεράδες, φέρετε τη φωνή του παιδιού μου». Και το παιδί μίλησε.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Μια φορά ο ουρανός κ' η γή ήσαν πολύ χαμηλά.

Χρονολόγηση: 1963
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Νϊορδάνης, ο = Ο ουράνιος γαλαξίας : “Ο Νϊορδάνης είναι σαν καταχνιά”

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αφούς βγήκε ο μεγάλος αγιασμός στα βουνά δεν υπάρχει τίοτα'' = ουδέν κακοποιόν πνεύμα.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Καλικάτζιαρος, ο πληθ-ιάρον : να μην κατέβγαινε κάτω απο τον φλάρο οδ καλακαντζιάροι =προυέχετε μη.. ''αίζετε φωτιά να μην κατέβγουνε οι καλικαντζιάροι''. (φλάρος=καπνοδόχος οικίας)

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Το καλό (ευφημισμός) = κακοποιόν πνεύμα : ''ο μεάλος αγιασμός έναν πέσω δεν πολυχωρά πια το καλό.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Καλό, το= το στοιχειό: «ήτανι το καλό του πηαδιού τση ποκρίνονταν κείνο πομέσα»

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι καλές κυράδες χορεύγανε τα μεσάνυχτα.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ασωροφόρα, η (ως συστατικόν)= η νεράιδα

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ανεραϊδα, η πληθ. – δες= νηρηΐς: «οι ανεραΐδες υπάρχανε κείνον τον καιρόν.»

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

«Ποτέ σας να μη πα να μιλήτε αποπάνω απ’ το πηάδι.» «ήτανε το καλό του πηαδιού τσι ποκρίνονταν κείνο πομέσα» «εκούσαμε μιας φωνή από το πηάδι μέσα» = το στοιχειωμένο πηάδι, ου δης το στοιχειό ωμίλει. «Είδαμε κάτι σημεία, τα οποία ήταν τρομερά εκούσαμε μιας φωνή από το πηάδι μέσα, εφούσκωνε το νερό κι ήχυνε όξω. Είδαμε μιας σας σκρόφα κ’ ερχότανε καταπάνω μας αφού ήρχε από δω ίσαμ’ εκεί, μέσα στο πισοκέφαλό μου ηνιτρίχιασα» (στοιχειωμένο πηγάδι).

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

«Είδε ένα στήθ’ θεμωνιά ο Ζαχαρίας και του ΄γνεφε να παν’»= είδε φάντασμα, όπερ ένεκεν αυτώ να υπάγω, ήτο δε το φάντασμα φταγκάνη κ την ανεραΐδα. Φραγκάκι, το= νεράιδα: «κάτι φραγκάκια, είδε ένα στήθ’ θεμωνιά ο Ζαχαρίας και του γνεφε να πάη».

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

«Ακόμα πιο σούρπα ήδα γροικούνε να παίζουνε βιολιά» (περί των νηρηΐδων ο λόγος) «παίζουνε βιολιά (οι ανεραΐδες)».

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νήσος Κίμωλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Υπομνήματα περιγραφικά των Κυκλάδων νήσων κατά μέρος : Κίμωλος μεθ'ενός γεωγραφικού πίνακος και δυο εικόνων / Αντωνίου Μηλιαράκη.

“Εδώ ήτανε μια έγκυος που 'πιασε το ψαλίδι τ' Άη Συμιού κ' ήκοψε κάτι. Ύστερα το παιδί που γέννησε ήτα το χειλάκι του κομμένο”.

“Τον καιρό τση Παναγίας, που έπιασαν τχ Χριστό, τσή καταράστηκε η Παναγία και τσ' είπε : “άμε πού να σε δέρνη η θάλασσα” (η αγία καλή απολιθωθείσα).

“Ένα άλλο, θυμούμαι, επήγε και ήδιξε τα βούδιαν στογ γιαλό”= έκρον φάντασμα ήλασε τους βούς εις την θάλασσαν.

Μια φορά ο ουρανός κ' η γή ήσαν πολύ χαμηλά.

Νϊορδάνης, ο = Ο ουράνιος γαλαξίας : “Ο Νϊορδάνης είναι σαν καταχνιά”

Αφούς βγήκε ο μεγάλος αγιασμός στα βουνά δεν υπάρχει τίοτα'' = ουδέν κακοποιόν πνεύμα.

Το καλό (ευφημισμός) = κακοποιόν πνεύμα : ''ο μεάλος αγιασμός έναν πέσω δεν πολυχωρά πια το καλό.

Καλό, το= το στοιχειό: «ήτανι το καλό του πηαδιού τση ποκρίνονταν κείνο πομέσα»

Οι καλές κυράδες χορεύγανε τα μεσάνυχτα.

Ασωροφόρα, η (ως συστατικόν)= η νεράιδα

Ανεραϊδα, η πληθ. – δες= νηρηΐς: «οι ανεραΐδες υπάρχανε κείνον τον καιρόν.»

«Ακόμα πιο σούρπα ήδα γροικούνε να παίζουνε βιολιά» (περί των νηρηΐδων ο λόγος) «παίζουνε βιολιά (οι ανεραΐδες)».