SearchCulture.gr | Αμβρακία (Ευρώπη ▶ Ελλάδα ▶ Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ▶ Νομός Αιτωλοακαρνανίας )

1 - 30 από 170 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

Οι πρώτοι κάτοικοι κατοίκαγαν στη Τασιανόλακκες. Κάποντι πήγαν απου στου χωριού εκεί που είνι τώρα. Ικεί ήτανι λουγγιάς. Είδον ένα άγριουγούρνου που ήταν λ' τσ' μένον απού νιρό κι απού κεί κατάλαβαν πως ικεί βγαίν' νερό κι πήγαν ικεί κι κατοίκιψαν.

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Λένε πως το απάνω λιθάρι της πόρτας της εκκλησίας, τότε που την έχτιζαν τόφεραν απ' το Κριννάτ' (τοποθεσία, όπου μαντέμια). Σ' αυτόν που τόφερι (ο Δημ. Μπαβαρίνος), είπαν οι χτίστες : Εσύ ια βαστάξι τν εκκλησιά! Τότε τ' πήραν κι το έρρξαν στου θέμιλου κι του στοίχιουσαν.

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Απ' τν Αμπρακιά κι απ' άλλα χουριά τς Αμπρακιάς φαίνουντι κατά μέρους τ' Κραβάρ' απού κείθι λίγου απ' του χουριό Σέλτζα κατά του Μαλουβούν' είνι δυό αρ΄άδις πέτρις μπηχτές στη γή μέσα κι φαίνουντι μπόλ'κου απ' πάν'. Γι αυτές τις πέτρες πως είνι δυό μαρμαρουμένα σμπιθιρικά. Ρίχνονται τα σμπιθυρικά ένα απού δώ κι ένα απού κεί. Κι οι ν'φάδις είδαν η μίνια τν άλλ' μόλις έσμιξαν. Κι γι' αυτό μαρμάσουσαν τα σμπιθιρκά κι βρίσκουντι ακόμα μαρμαρωμένα. Άλλ' λένε πώς είναι ένα σμπιθιρκό κι πως μαρμάρουσι για κείο σ' καταράσκι η μάνα τς νύφς του κουρίτσ' τς για κείο π' τς πηρί ούλα τα ειδίσματα απ' του σπίτ' τς ως κι έναν κόκκουτου ακόμα.

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Απάνω σε ψηλό βράχο πετρώδη κοντά σε παραπόταμο του Αχελώου είναι κάστρο: το Αντίκαστρο. Στην πύλη του κάστρου είναι ερείπια αρχαίου ναού στον τόπο βρίσκονται 3-4 σπόνδυλοι με ραβδώσεις, τεμάχια γείσων και κετωπών. Στο κάστρο αυτό αμαφέρεται η παράδοσις: "Πέρναγαν οι βλάχ’ (όταν επανήρχοντο από τα χειμαδιά και αν έβαιναν εις την Ευρυτανίαν) Τράβξαν κάτ’, τράν τα έλ’πι ένα τραΐ. Γυρίζ’ πίσου ένας βλάχους κι ηύρι σι νιά κουκουριφτιά απού κάτ’ δυό θηρία κι το τραΐ διμένου, παρέκ’ θησαυρό π’του φύλαγαν τα θηρία. Αδικεί κρέμασι τν κάππα τ' κι πήι στουν άλλου βλάχου κι του είπι αυτά κι του είπι, να πα να σκοντώσι τον θηρίον. Γυρίζνι τράν, δεν είδαν τίποντι άλλου παρά την κάππα ικεί στν κουκουριφτιά. Αυτή η κουκουριφτιά ήταν στην κουκουριφτιά. Τώρα πάει. Μουλόγαγαν οι γιρόντ’. Ικείν η κουκουριφτιά δεν εινί τη τώρα.

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Καρκαντζούρια=τα καλικαντζούρια εν Αβαρίκων.

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Παλάντζα = η ζυγαριά, ο στερισμός εν Αμπρακιά εκ Αιτωλίας

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Υπάρχει παράδοση. Όπου πέρασι ου Χριστός και κάθεσε σε κάναν ίσκιο, εκεί βγήκε νερό και είνι νερά ικεί. Όπου δεν πέρασε και δεν κάθησε, νερά δεν υπάρχουν.

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Νια βουλά με τη βάρκα πέρασε ένας όπου είχε σκοπό να καταστρέψη ένα χωριό. Ο Χριστός,άμα έφραξε, έπνιξε το βάρκα. Μαζί μ’ αυτόν πνίγηκαν κι άλλοι. Ρώτησαν τότε το Χριστό, γιατί το έκαμε αυτό. Ο Χριστός είπε σε έναν: Βάλε νια χούφτα μέλισσες στον κόρφο σου. Τις έβαλε. Μία τον τσίμπησε. Βάνει το χέρι του και τις σκότωσε όλες. – Βλέπεις, λέει, μία σε έφαγε, αλλά τις σκότωσες όλες. Έτσι συμφέρει μαζί με έναν κακό και χαθούν και άλλοι μαζί.

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Είνι διμόνιων π'βγαίν' πάντα του σιροπύπουμα κι παίρν' τς ανθρώπς. Αυτό του λένι Πόειον. Άμα σκιάζιτι κανένας να βγή όξον τ'νύχτα, τ'λένι : Άιντι, π' σκιάζισι, σαν κι π' θα σι πάρ' του Πόειον.

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Λένε πως στο «Ελληνικό» ήταν μοναστήρι πλούσιο. Κάποιος νια βουλά πη σ’ άλλου μέρους κι είπι πως εν ‘ απ’ τ’ Βάλτσα (κοιλάδα της Χρυσοβίτσας, όπου και το Ελληνικό) κι τους ρώτσαν, είνι κείνον του μαναστήρ’ εκεί; - Ποιο μαναστήρ’; - Υκείν’ η κλεισούδα, ου Αι κόλας – Όχ, ικείν’ ήπι κείνους. Κείν’ πούνι απ’ πα απ’ του νερό.

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι Αβαρκιώτες έχει τούρκ’κον αίμα. Τότες πόφγαν απ’ τουν Αβαρίνου τα’ Σουλίου, ήρθαν δυο αδέρφια, οι Γιαννάκ’ς και οι Ν’κουλάης, Αβαρκιονταίοι. Αυτοί ήταν κι οι δυο παντριμμέν’. Αλλά μι τη γ’ναίκα τ’ Ν’κουλάη είχι σχέσ’ οι Μιχμέτ, οι Τούρκους, οι αφέντες. Πέθανε αυτός οι Ν’κουλάης κι οι Τούρκους ξακουλουθαϊ ναχ’ σχέσεις. Ουδέ Γιαννάκ’ς πέθανι, ατιωνους

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ήταν νια βούλα στ’ ιπανάστασ’ τρία αδέρφια παλ’κάρια π’ δε μουργί να τς βάλ’ γούλ’ οι Αλή πασάς, φρούτσι λοιπόν να τς ξιγιλάσ’ να τς πιάσ’ για τα τα ξικάμ’. Κι τα παραγγ’λι, να κατιβούνι τσου κιφαλοβρυσον για να τς φιλουξενήσ’. Αυτοίν δεν ήθιλαν ναρθούνι, αλλά άλλου κοντά τ’ απουφάϊσανι. Πήρανι κι δυο τρία άλλα παλ’κάρια δυνατά, τα ιφέκια τς , τς τσακαράκις τς κι κατέβκανι. Έστρουσαν του τραπέζ’ ικεί κι ού Βιζύρ Αλή πασάς διαταξι να καθήσνι ένας Έλληνας ένας Τούρκους γύρου στου τραπεζ’. Οι δικοί μας δεν του δέχναν, αλλά άλλου κουντά στρέχκανι. Τότι τς λέει ου Αλή Πασάς: Το όπλα σας δεν αρέσ’ να τάχει τώρα π’ τρώτι! Α! αυτό τ’ αστείου δεν του παίζουμε, είπαν αυτοίν. Κι δεν τάφκιαν τα όπλα τς. Ου Αλή πασάς είχε σκουπό να τς δέσ’ ικεί π’ θανάτρουγαν κι καθώς έκαμι. Μόλις βήκαν στα μισά στου φαϊ, μ’ ένα νόημα ούλ’ οι Τούρκοι έπεσαν απού δυο τρεις απάν κι έπιασαν τους κάθι έναν. Κι να ήρθαν να τς δέσνι. Ίσια ίτουν φέρ’ ου ένας, φέρ’ ου άλλος ξιχούρτσαν τα δυο απ’ τα δέρ’φια. Τάλλου του είχαν, πιασμένυ απ’ τουν τσαμπά οι Τούρκοι κι του κράταγαν. Τότε του ένα απ’ τ’ άλλα τ’ αδέρφια τ’ τράβξιμι του σπαθί απ ‘ παν απ’ του κεφάλ’ τ’ κι το κουψι τουν τσαμπά κι έτσι’ ξιχουρισι κι αυτός. Ηάϊντι τότι, σαν τς στρώννι κατ’ τς Τούρκς…! τς άλλαξαν τους αδόξαστουν. Κι γι’ αυτό ουπ κόπη ου τσαμπάς τήνος απ’ τα τρία αδέρφια μα του σπαθί, γι’ αυτό ουνούμαση Απόκουρον. Απουκουρεύκι αυτός. Μαθεύτι ουλούθι αυτό κι πήρε τ’ όνουμα Απόκουρου. Απόκουρο= το προς Ανατολή ήμισυ της επαρχίας Τριχωνίας

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ναι βουλά η Αμπρακιά, καθώς μουλόλαγαν κάτι γερόντοι ήτανι μιγαλύτερ’, κι είχε κανιά ουγδουηνταριά οικουγένειες. Ήτανι χτισμένου του χουριό στη θέσ’ «Παλιουχώρ», αλλά στουν κιρό τα Τουρκίας, ιπειδή οι Γκιρτουβίτης τα καλουλόϊσανι μι τς Τούρκς κι μ’ ένα ληστή π’ τουν ήλιγαν καπιτάν-Φώτ’ επέφτανι κάθι τόσου κι λήστιβανι του χουριό. Αφσι π δεν τς άφνανι σι στασιό οι Τούρκι τς χουριανούς. Γι’ αυτό σκώθκανι κι έφγανι κι πήγανι οι πολλοί πέρα στου Βάλτου κι έχτσανι ένα χουριό κι του είπανι Αμπρακιά. Ιδώ δεν έμκανι παρά πέντι οικουγένειις: οι Μπιρμπιάς, ου Ν’κόλας, ου Γιρον-Παύλους, ου Σιάχους, κι ου Βάτσιους αφού κ’νους που είμαστι σήμερα η μες. Τότι αυτοίν έφγανι απού κει αουπέρα κι ήρθανι αυτού πούνι τώρα του χουριό κι εφκιάσανε ταράτσες κι τρύπουσαν μέσα σι κάτ’ σκ’λογαυρα κι κάτ’ πατλιές πούτανι τότι ιδώ μέσα κι έτσ’ βρέθη του χουριό ιδώ πούνι. Λένι πως απ’ τς πουλλές βουλές έρχουνται ου ληστής ου φώτς, νια βουλά μαύρισι του μάτ’ ινινού κι τ’ τράβει μίνια μι νια πέτρα στου κιφάλ’ κι τούνι σκότουσι μεσα κει πουν ένας δέντρους ιδώ στ’ν κάτ Βουλιά αουπάν

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Πολλοί παραδέχονται πως ούλ’ οι άλλ’ κουρεύκαν κι δώ στ’ Απόκουρου κουρεύκαν τιλιφταίοι

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Μια παπαδιά είχε πάρει τη συνήθεια να κερνάη το κρασί μόνη της στο τραπέζι. Στου παπά της λοιπόν το ποτήρι έβαζε κρασί ως τη μέση ενώ στο δικό της το ποτήρι απο απροσεξία τάχα, το ξεχειλούσε, φωνάζοντας συγχρόνως σαν νάθελε δήθεν να μαλώση τον εαυτόν της. -Τύφλα. -Το πρόσεξε ο παπάς και της λέει μια μέρα επάνω στο φαί. -για δώσε μου να έχεις την ευχή μου παπαδιά και μένα μια τύφλα.

Χρονολόγηση: 1929
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Της Αμβρακίας. Μια παπαδιά είχε πάρει τη συνήθεια να κερνάη το κρασί μόνη της στο τραπέζι. Στου παπά της λοιπόν το ποτήρι έβαζε κρασί ως τη μέση ενώ στο δικό της το ποτήρι απο απροσεξία τάχα, το ξεχειλούσε, φωνάζοντας συγχρόνως σαν νάθελε δήθεν να μαλώση τον εαυτόν της. -Τύφλα. -Το πρόσεξε ο παπάς και της λέει μια μέρα επάνω στο φαί. -για δώσε μου να έχεις την ευχή μου παπαδιά και μένα μια τύφλα.

Χρονολόγηση: 1930
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Θα τουν ίδου κι αυτνού τουν καπνό!

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τι' κάν'ς Γιώργον; -Σκαντοχερία κάνου

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Θα τουν κάμου γω να με γλέπ' κι να φεύγ' σαράντα σύνορα

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Μόκαψι τα φυλλουκάρδια αυτός

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Απ' τουν κιρό π' αναστήθκαν τα καβούρια ειν' αυτός

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ου λύκους για τουν καημό τ΄ βουϊδιού άγλειψι του ξ΄γο

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τουν κιρό του κατά Ιουάνν' έγινι αυτό!

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Όσο κάθεται ο καλόγερος, γένεια μαζώνει

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Παπανικολάου, Β.
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κάλλιον φου κι χάψι μπέρι μπόμ κι έλα

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Όποιος στα καλά του καθίση κι καλύτερα γυρεύει, ου διάβουλους κουκιά του μαγειρεύει

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Η δική μ' η δλειά είναι σαν του κ'νήϊ, βαρείς λαγό ή δε' βαρεις

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κι' σίδηρου να ήμαν, θάλειουνα

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ένας κόμπους π' λυέτε με τα χέρια, γιατί θα τουν λύσου με τα δοντια

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ένας κόμπους π' λυέτε με τα χέρια, γιατί θα τουν λύσης με τα δοντια

Χρονολόγηση: 1925
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τόπος: Αμβρακία
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αμβρακία

Ανακαλύψτε 170 τεκμήρια που σχετίζονται με αυτήν την τοποθεσία

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Καρκαντζούρια=τα καλικαντζούρια εν Αβαρίκων.

Παλάντζα = η ζυγαριά, ο στερισμός εν Αμπρακιά εκ Αιτωλίας

Υπάρχει παράδοση. Όπου πέρασι ου Χριστός και κάθεσε σε κάναν ίσκιο, εκεί βγήκε νερό και είνι νερά ικεί. Όπου δεν πέρασε και δεν κάθησε, νερά δεν υπάρχουν.

Πολλοί παραδέχονται πως ούλ’ οι άλλ’ κουρεύκαν κι δώ στ’ Απόκουρου κουρεύκαν τιλιφταίοι

Θα τουν ίδου κι αυτνού τουν καπνό!

Τι' κάν'ς Γιώργον; -Σκαντοχερία κάνου

Θα τουν κάμου γω να με γλέπ' κι να φεύγ' σαράντα σύνορα

Μόκαψι τα φυλλουκάρδια αυτός

Απ' τουν κιρό π' αναστήθκαν τα καβούρια ειν' αυτός

Ου λύκους για τουν καημό τ΄ βουϊδιού άγλειψι του ξ΄γο

Τουν κιρό του κατά Ιουάνν' έγινι αυτό!

Όσο κάθεται ο καλόγερος, γένεια μαζώνει

Κάλλιον φου κι χάψι μπέρι μπόμ κι έλα

Όποιος στα καλά του καθίση κι καλύτερα γυρεύει, ου διάβουλους κουκιά του μαγειρεύει

Η δική μ' η δλειά είναι σαν του κ'νήϊ, βαρείς λαγό ή δε' βαρεις

Κι' σίδηρου να ήμαν, θάλειουνα

Ένας κόμπους π' λυέτε με τα χέρια, γιατί θα τουν λύσου με τα δοντια

Ένας κόμπους π' λυέτε με τα χέρια, γιατί θα τουν λύσης με τα δοντια