SearchCulture.gr | Μάλγαρα (Ασία ▶ Τουρκία ▶ Επαρχία Ραιδεστού )

1 - 30 από 48 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

Διατί ο Προφήτης εορτάζεται επί υψωμάτων ότι ο Προφήτης εορτάζεται ου μόνον παρ’ ημίν αλλά παρ’ άπασι τοις Ορθοδόξοις επί υψωμάτων μαρτυρεί και το τούρκικον αποκαλούν τεπέ παναΰρ την 20ην Ιουλίου. Διατί δε, ο Προφήτης εορτάζεται επί υψωμάτων εξηγείται δια την εξής παραδόσεως. Ο Προφήτης νυμφευθείς ποτε εγκατέλιπεν αμέσως την σύζυγόν του και απήλθεν εις την έρημον ένθα κόρακες έτρεφον αυτόν ουδέποτε επιστρέψας ουδέ φροντίσας πλέον περί της γυναικός του. Αυτή μείνασα έγκυος εγέννησε μετ’ ολίγον υιόν τον οποίον τόσον πολύ ως φιλόστοργος μήτηρ ηγάπα ώστε εν τη αυτή πάντοτε κλίνη εκοιμάτο μετ’ αυτού και ηλικιωθέντος και παρ’ αυτώ εύρισκε παραμύθιαν της απολεισθείσης συζυγικής ευδαιμονίας ένεκα της ιδιοτροπίας του Προφήτου. Άλλ’ ο μισόκαλος θέλων να στερήση την δυστηχή και εις ελαχίστης εν τω κόσμω τούτω ευτυχίας προσέρχεται τω Προφήτη και διαβάλλει αυτήν αυτώ ως αθέμειτης συνερχομένην μετά εικοσαετούς παγκάλου νεανίου. Ο Προφήτης πείθεται τη διαβόλη. Ήν δε ωραία πανσέληνος ‘στε εκίνησεν ο Προφήτης με τόξα και βέλη και ήλθεν έστι προ της σκηνής της γυναικός ην ο μισόκαλος έσπευσε να υποδείξη τω Προφήτη και κατά την στιγμήν εκείνην παραμελούσα δήθεν των συζυγικών καθηκόντων. Ο δε Προφήτης εν αγνοίας και τη διαβόλη υπείκων φονεύει τον υιόν του τον οποίον αναγνωρίζει προφέροντα τους τελευταίους λόγους «Αχ μήτερ αποθνήσκω» εις τους λόγους τούτους διαβόλην γίνεται άφαντος, ο δε Προφήτης εννοήσας την διαβολήν στρέφει κατ’ αυτού τα βέλη και τον κυνηγά εφ’ όλης της υφηλίου μεταχειριζόμενος σκοπιάν πάντα λόφου και πάσαν κορυφή όρους ει που ιδοί τον διαβάλοντα και προϊάψοι αυτόν συν τω υιώ. Επί των υψωμάτων λοιπόν και των κορυφών τούτων εφ’ ήν επάτησεν ο Προφήτης τότε τέλεται νύν η μνήμη αυτού

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Η περί εκλείψεως της Σελήνης θεωρία ης και πάντα τα λοιπά είναι ευκολωτάτη. Δεν έχομεν ανάγκην τηλεσκόπιων να παρατηρήσωμεν την Σελήνην εκλείπουσαν αρκεί ημίν ο γύμνός οφθαλμός, διότι και τα κατά την έκλειψιν πέριξ ήμών πλησίον του χωριού μας συμβαίνουσι. Η Σελήνη εκλείπουσα δεν κινδυνεύει να καταβρωθή υπό θηρίου τινός, ότι δ’ εν καιρώ εκλείψεως πυροβολισμοί γίνονται κατά μίμησιν των Οθωμανών και δια τούτο ουδέ γνωρίζομεν διατί πυροβολούμεν. Καθ’ ημάς εν καιρώ εκλείψεως συμβαίνει το εξής. Υπάρχουσι τινές γαλακτοφάγοι ουχί βεβαίως κατά προτροπήν την Ασκλησπιάδων παρ’ οίς δεν αρέσει ούτε το της αυγός ούτε το της βούς ούτε το της καμήλου ούτε το της όνου ούτε το της έλαφου, αλλά μόνον το γάλα της Σελήνης. Ευθύς λοιπόν άμα καταλάβης αυτούς η γαλακτοφαγία καταβιβάζουσι δια της μαντικής αυτών δυνάμεως την Σελήνην μεταβαλόντες αυτήν εις βούβαλον κ’ εις βούν ερυθράν συνήθως και αμελγούσιν αυτήν εντός λέβητος πάντοτε. Η τέχνη αυτή δεν ήτο, λέγεται, ανέκαθεν ασπαστής παρά τοις άλλοις, δι’ ο και δεν ευτύθησαν μέχρις ημών τοιούτου είδους μάγοι τουλάχιστον εν τω χωριώ μας. Κατά πάσαν λοιπόν έκλειψιν άλλοθεν ξένοι άγνωστοι καταβιβάζουσι και αμελγούσι την Σελήνην υπό επιθυμίας του σεληναίου γάλακτος του νέκταρος και της αμβροσίας. Δεν ήτο δε η τέχνη αυτή ασπαστή παρά τοις πολλοίς , δια τον εξής λόγον. Άμα ο σεληνογαλακτοφάγος αποκοιμηθή αμέσως εισέρχονται δια της ρινός και του στόματος αυτού παντός είδους ερπετά και έντομα και καταβροχθίζονται άπαν το εντός της κοιλιάς του γάλα της Σελήνης εξέρχονται εξ που εισήλθον. Η δε θέα του τοιούτου πατά τοις επιθυμούσι των μύησίν του μυστηρίου του καταβιβάζειν την Σελήνην, εις βούβαλον ή βούν μεταβάλλειν και αμέλγειν, προξενεί φοβεράν εντύπωσιν. Δι’ ο και ελαχίστοι οι σπουδασταί της επιστήμης ταύτης και η Σελήνη περισσοτέρας ανέσεως τυγχάνει σπανίως αμελγόμενη χάρις δε και εις το μέτρον ο έλανε το θείον εκμύζον δια την παντός είδους ερπετών και εντόμων πάν το καταβροχθίσθεν. Δια του αυστηρού δε τούτου μέτρου κατά την σεληνογαλακτοφάγων και ολίγους ειδήμονας έχομεν και οι σημερινοί μας αστρονόμοι απαλλαγμένοι εισί ουκ ολίγου κόπου. Τι δ’ ‘έμελλε γενέσθαι αν τα θείαν δεν προελάμβανε και οι σεληνογαλακτοφάγοι ήσαν πολλοί; Βεβαίως καθ’ εκάστην εσπέραν θα είχομεν εκλείψεις Σελήνης. Η Σελήνη καταβιβαζομένη προς άμελξιν μεταβάλλεται ης είπομεν εις ερυθράν βούν ής η κοιλιά ής επί το πλείστον είναι λευκή. Μετά την άμελξιν ανάγκη ν’ αναβιβάσωσι την Σελήνην ή την ερυθράν βούν. Προς αναβιβασμόν λοιπόν ταύτης λαμβάνουσιν πάναν (πάνιον όπερ προσδευόμενον εις επίμηκες ξύλον χρησιμεύει προς καθορισμόν κλιβάνου) δι ης τύπτοντες την βούν εις την κοιλιάν προσποιούσι τας μελανίας κηλίδας ας και ανερχομένη διατηρεί.

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Η ημητέρα μυθολογία λέγει οτι ο Υσερίον άμα φώσει αμέσως προσέρχεται προς την μητέρα του ίνα κρύψη τον θυμόν πίνων οίνον ηδόν, μελληνδία και τρώγεν κρέατα των ορθοκρεράων. Το δύνηθες δειόνον έστι λιτότατον, αποτελούμενον εξ' ενός βόος, εξ εν βεβαίως φαγόντες και η οπαδοί του οδυσσεύς εστερήθησαν του νοστίμου ήματος, ενός σίθου ακράτου οίνου και δύο κλιβάβων άρτου. Τον άρτον παρασκευάζει αυτώ αυτή η μήτηρ του μεταχειριζομένη ωα πτυάριον μεν τας χείρας της, ως πάναν δε τους μαστούς της.

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τους κίονας του ουρανού και της γής δεν βαστάζει επί των ευρέων του ώμων ο Άτλας αλλά παμμεγέθης ταύρος φέρει επί της ράχεως των την γήν. Προσερχόμενος δε κώνωψ και προσκαθίζων εις τι μέρος του σώματος του ταύρου προκαλεί την διατάραξιν του σώματος αυτού επομένως και τας δονήσεις της γής. Που δε ίσταται ο ταύρος ουδέποτε ερωτώμεν. Αλλά και ερωτώμενοοι κι' άλλοι Ινδοί ούδεν αποκρινόμεθα. Η θεώρια αυτή δεν είναι παραδεκτή παρ' άπασιν ούδε γινωδες και ξένη μάλον φαίνεται, διότι αι γυναίκες τουλάχιστον αγνοούσιν αυτήν. Άλλη δε θέωρία λέγει οτι η γή ίσταται επί των υδάτων τα ύδατα επί του αέρος αι δέ διακυμάνσεις αυτού επίφερουσι τους σείσμους της γής. Άλλα και η θεωρία αυτή νεωτέρα φαίνεται.

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Από της 25 Δεκεμβρίου άρχεται το βασίλειον των καλλικαντζάρων διαρκούν μέχρι των Φώτων και ουδείς τολμά κατά τας εν τω μεταξύ νύκτας να εξέλθη. Το μεταξύ Χριστουγέννων και Φώτων διάστημα καλείται δουδικάμηρου (= δωδεκαήμερων) καθ’ ο ‘’Άγουρα παράγουρα παπαδιγιές δεμ ψένουσι κουκιά διγ κατζαλίζουνι’’. Τα φώτα γίνονται την δεκάτην τρίτην από της Χριστού γεννήσεως ως δηλοί το ‘’ς τα δώδικα τα κάλαντα κι ‘ς τα δικατρείς τα Φώτα’’. Η λέξις κάλαντα μόνον εν τη φράσει ταύτη εθρίσκεται και η σημασία της άγνωστις. Την παραμονήν των Φώτων διέρχεται ο ιερεύς τας οικίας καθαίρων αυτάς από των καλλικαντζάρων οίτινες επι τη θέα του ιερεύς παροτρύνουσιν εαυτούς εις φυγήν δια του ‘’Φεύγιστι να φεύγουμι κι έρθιτι ζουρλόπαπας μι τη ζουρλουφτιρούγα τ’.’’ (Η λέξις τουρλός (= τρελλός) μόνον ενταύθα εις τας Ταύτας συνθέτους λέξεις. Οι δε ιερείς οι διερχόμενοι τας οικίας κατά ταύτην την ημέραν και εκδιώξουντες τους καλλικαντζάρους εκτός του "εν Ιορδάνη" απαγγέλλουσιν εν νώ και το "Φουτίζου αγιάζου τα λουκάν’κα σας ματγιαζού’’.

Χρονολόγηση: 1919
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Θεόδωρος
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τα γεννωμένα κατα το δωδεκαήμερον (=το μεταξύ Χριστουγέννων και Φώτων δυάστημα) ότι επι της γής άρχει το βασίλειον των καλικαντζάρων και ανεράιδες ανάσσουσιν εν καιρώ νυκτός των πηγών και κρηνών καλούνται καλλικαντζαράκια τα άρρενα τα δε θήλη καλλκαντζαρούσις. Περί καλλικαντζάρων εγένετο λόγος μοι φαίνεται κατά το παρελθόν εν τω ''Νεολόγω''δε διατριβογράφος εκ της Χερσονήσου ερύσατο τα γραφέντα. Τα δε γεννώμενα την νύκτα καθ'ήν εγεννήθη ο Ιησούς καλούνται αντίχριστοι. Η σύληψη αυτών χρονολογείται απο την ημέραν του Ευαγγελισμού ήτις εστίν εκ την απηγορευμένην ημερών ευνή και φιλότητι μίσγεσθαι. Η δε σύζυγος κινδυνεύει να καταηγορηθή εις τα όμματα του ανδρός και του χαιρεκάκου κόσμου ως επιγαμούσα πόσει πόσιν.

Χρονολόγηση: 1919
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Θεόδωρος
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο νεκροί ουδ' επί στιγμήν πρέπει να μείνη μόνος ουδ' ο κατορυχθείς αυτού τάφος ουδέ να πηδήν αυτόν(τον νεκρόν) γαλή διότι εν εναυτία περιπτώσει βρουκολακιάζει (γίνεται βρικόλαξ).

Χρονολόγηση: 1919
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Θεόδωρος
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Περί της πεδιάδος του χωρίου Καβάτι υπάρχει προφητεία αρχαία ότι συμβήνεται ποτέ πόλεμος μέγας διεθνής οιος ουδέποτε μέχρι. Τοσούτον δε αίμα θα χυθή ώστε εντός αυτού θα πλεύση ημίονος ήτις μετά το λουτρόν αυτό και θα γεννήση όπερ έσται σημείον της συντελείας του κόσμου τούτου. Θα αναδύοντοι δε τότε και αι σιδηραί πύλαι του Τείχους του Κυψέλου αθ καταβυθινθείσαι άμα τη αλώσει της Κων/πόλεως ίνα μη ίδωσε το δούλιον ήμαρ και πατηθώσιν υπό εχθρικών ποδών. Η προφητεία περί της πεδιάδος του Καβάτι είναι αυτή. Αλιά ‘ςτον π θα το σώση χαρά ςτον π θα το διη ςτον Καβακιώτ τον κάμπο θα γίνει το ορδή Θ’ αλλάξη η θεωρία του να γίνη σαν φλωρί».

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο Ιησούς περιερχόμενος ποτε την γην προσήλθε βουκόλω τινί και εζήτησεν ύδωρ αλλ’ ούτος εκτεταμένος επί του εδάφους, δια του ποδός μόνον έδειξε τω αγνώδιω Ιησού την πηγήν. Τότε ο Ιησούς προσήλθε τω ποιμένι καν εζήτησεν ύδωρ. Ο δε ποιμήν λαβών αυτόν έτι της χωρός ωδήγησεν εις την πηγήν. Οι ο και του μεν ποιμένος τον κόπον αυτήμειτζεν αφαιρέσας παρ’ αυτού τον κούκνοι του δε βουκόλου των τιμωρίαν ετιμώρησε, πέμτζας αυτώ τον κούκνον τον κυρίως κατά Μαΐου μέχρι των μέσων Ιουνίου καταδιώκοντα τας βους και οιδαίνοντα τους πόδας του βουκόλου τους δείξαντας των πηγών του Ιησού. [Οκούνος=οίστρος]

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Εν Ραιδεστώ ευρίσκεται ο ιστορικός ήλος ο εν τη κοιλία του Σωτήρος εμπαγείς φυλαττόμενος παρά την εν αυτή ενοικούντων αδελφών Αρμενίων και τιμώμενης δια της πανηγυρικής Τακαβόρ τελούμενης περί τα μέσα Αυγούστου.

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ην ποτε καιρός ότε ο γεωργός φθάνων δια του αρότρου εις το έτερον άκρον του αγρού το ελάμβανε και το μετέφερεν ένθεν και προηγουμένως ήρχιζε. Η δε υφάντρια κόπτουσα την κλωστήν της κερκίδος της εκ του αυτού πάντοτε μέρους έρριπτεν αυτήν. Περιηγούμενος ο Ιησούς την γην ως άγνωστος τις τον μεν γεωργόν συνεβούλευσε να αρχίζη την αροτρίωσιν οπόθεν και έφθανε χωρίς να μεταφέρη επ’ ώμου το άροτρον την δε υφάντριαν να μη κόπτη, την κλωστήν αλλά πατούσα της ποδαρίτσας εναλλάξ και του στήμονος θέσιν μεταβάλλοντος να ρίπτη την κερκίδα απαραλλάκτως ης και νυν. Μετ’ ολίγον δε θέλουν να πεισθή ο Ιησούς περί της ευγνωμοσύνης τούτε γεωργού και της υφαντριάς επισκέφθη πάλιν αυτούς εν άλλη μορφή. Και ο μεν γεωργός εν τη ερωτήσει του Ιησού «ποιος σ’ εδίδαξε να αροτριάς ούτω» μυρίας ευχαριστίας ανέπεμψε τω προδιδάξαντι ξένω. Η δε υφάντρια η μόνη και δια της γνώσεώς μου το εφεύρον είπε». Δι ο και τον μεν, γεωργόν ηυχήθη ν’ αροτρίου και η ετί μίαν ημέραν εργασία του πολλούς επί πολύ να τρέφη και πολλοί να εργάζωνται προς συγκομιδήν αυτής, την δε υφάντριαν να υφαίνη από πρωίας μέχρις εσπέρας το δε υφαινόμενον υπό μάλης να φέρη ένεκα της αγνωμοσύνης της.

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Γυρεύοντας τα πολλά έχασε και τα λίγα

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Θαμ πεινώ και δε νυστάζου όσου θέλεις σκέπασε με

Χρονολόγηση: 1892
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αναβανες το σκύλο πάρε και το ξύλο

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχ' και κόκκαλα τσακίζ'

Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Θεόδωρος
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Γιάνν' είχα Γιάνν' πήρα κι' αν ξαναχηρέψω πάλε Γιάνν' θα γυρέψω

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Γιαλιά μαλλιά

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τα γραμμένα άγραφα δε γίνονται

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ηύρες πκάμσο θέλς και μέρζα

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο Θεός αργεί αλλά δεν λησμονεί

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τα θκάμας στ' αυτιά μας τα ξένα στην ποδιά μας

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Πού πού σι, σύ, 'πού πού μι γώ!

Χρονολόγηση: 1892
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ουβραίγκου γ'νάτ'

Χρονολόγηση: 1892
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αν σ' αδικήσ' ο κριτής που θα πας να κριθής

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Μη λες τον τόπο που θα χέσης και τον ευρίσκεις χεσμένον

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κείνος πόχ' τ' μύγα μ'γιάζεται

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τα μάτια που δεν βλέπονται λήγορα λησμονιούνται

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ούτε μέλ΄ έφαγαα ούτε με μέλλ΄

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Με το κόσκινο νερό και με το πλαστήρ' καρύδια

Χρονολόγηση: 1890
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Ν.
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κάνομ' ό,τ' να κάνουμ' να χωμ' και το νου 'ς το κεφάλ' μας

Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κωνσταντινίδης, Θεόδωρος
Τόπος: Μάλγαρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Μάλγαρα

Ανακαλύψτε 48 τεκμήρια που σχετίζονται με αυτήν την τοποθεσία

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Γυρεύοντας τα πολλά έχασε και τα λίγα

Θαμ πεινώ και δε νυστάζου όσου θέλεις σκέπασε με

Αναβανες το σκύλο πάρε και το ξύλο

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχ' και κόκκαλα τσακίζ'

Γιάνν' είχα Γιάνν' πήρα κι' αν ξαναχηρέψω πάλε Γιάνν' θα γυρέψω

Γιαλιά μαλλιά

Τα γραμμένα άγραφα δε γίνονται

Ηύρες πκάμσο θέλς και μέρζα

Ο Θεός αργεί αλλά δεν λησμονεί

Τα θκάμας στ' αυτιά μας τα ξένα στην ποδιά μας

Πού πού σι, σύ, 'πού πού μι γώ!

Ουβραίγκου γ'νάτ'

Αν σ' αδικήσ' ο κριτής που θα πας να κριθής

Μη λες τον τόπο που θα χέσης και τον ευρίσκεις χεσμένον

Κείνος πόχ' τ' μύγα μ'γιάζεται

Τα μάτια που δεν βλέπονται λήγορα λησμονιούνται

Ούτε μέλ΄ έφαγαα ούτε με μέλλ΄

Με το κόσκινο νερό και με το πλαστήρ' καρύδια

Κάνομ' ό,τ' να κάνουμ' να χωμ' και το νου 'ς το κεφάλ' μας