SearchCulture.gr | Αναζητήστε τεκμήρια πολιτισμού, ιστορίας και τέχνης στο SearchCulture.gr

1 - 30 από 275 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

Άποψη της πόλης και του κάστρου της Κορώνης που πολιορκήθηκε από τους Ρώσους το 1770

Χρονολόγηση: 1401 - 1900
Ιστορική περίοδος: Βασιλεία Γεωργίου Α’, Ύστερη Βυζαντινή Περίοδος
Τύπος τεκμηρίου: Δισδιάστατα γραφικά
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)

Άποψη της Κορώνης από τον κόλπο

Χρονολόγηση: 1401 - 1900
Ιστορική περίοδος: Βασιλεία Γεωργίου Α’, Ύστερη Βυζαντινή Περίοδος
Τύπος τεκμηρίου: Δισδιάστατα γραφικά
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)

Κορώνη

Χρονολόγηση: 1401 - 1900
Ιστορική περίοδος: Βασιλεία Γεωργίου Α’, Ύστερη Βυζαντινή Περίοδος
Τύπος τεκμηρίου: Δισδιάστατα γραφικά
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)

Σημαία που οι Βενετοί πήραν ως λάφυρο από τους Τούρκους κατά τη μάχη μπροστά στην Κορώνη το 1685

Χρονολόγηση: 1401 - 1900
Ιστορική περίοδος: Βασιλεία Γεωργίου Α’, Ύστερη Βυζαντινή Περίοδος
Τύπος τεκμηρίου: Δισδιάστατα γραφικά
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)

Άποψη της πόλης και της ακρόπολης της Κορώνης με το στρατόπεδο το 1685

Χρονολόγηση: 1401 - 1900
Ιστορική περίοδος: Βασιλεία Γεωργίου Α’, Ύστερη Βυζαντινή Περίοδος
Τύπος τεκμηρίου: Δισδιάστατα γραφικά
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)

Κορώνη

Χρονολόγηση: 1401 - 1900
Ιστορική περίοδος: Βασιλεία Γεωργίου Α’, Ύστερη Βυζαντινή Περίοδος
Τύπος τεκμηρίου: Δισδιάστατα γραφικά
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)

Κορώνη

Χρονολόγηση: 1401 - 1900
Ιστορική περίοδος: Βασιλεία Γεωργίου Α’, Ύστερη Βυζαντινή Περίοδος
Τύπος τεκμηρίου: Δισδιάστατα γραφικά
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)

Χωρίς Τίτλο

Δημιουργός: Άγνωστος
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Χωρίς Τίτλο

Δημιουργός: Άγνωστος
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Χωρίς Τίτλο

Δημιουργός: Άγνωστος
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Χωρίς Τίτλο

Δημιουργός: Η. Γεωργουλέας
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Χωρίς Τίτλο

Δημιουργός: Άγνωστος
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Χωρίς Τίτλο

Δημιουργός: Άγνωστος
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Χωρίς Τίτλο

Δημιουργός: Άγνωστος
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Θεοχάρης Μιχαήλ προς [Ιωάννη Κωλέττη]

Χρονολόγηση: 1845
Τύπος τεκμηρίου: Επιστολή
Δημιουργός: Θεοχάρης Μιχαήλ
Αναφερόμενο πρόσωπο: Κωλέττης Ιωάννης
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Η Αγία Μαύρα είναι μεγάλη και θαματουργή κι όποιος δε φυλάει την ημέρα εκείνη παθαίνει πολλά. Κάποια φορά, ήμουνα μικρή ακόμη, κατεβαίναμε με τον πατέρα μου από του Τζαΐζι και καθώς περνάγαμε από ένα τζαροκάμινο βλέπουμε κι είχανε τις τζάρες στημένες αράδ' αράδα και τις είχαμε βαμμένες κι ήτονε μαύρες σαν το ρούχο που φορώ. Βαστάει ο πατέρας μου τ' άλογο και ρωτάει το μάστορη : “Δε μου λές, κουμπάρε, τι πάθαν οι τζάρες σας και σας μαυρίσανε; - Αχ, κουμπάρε μου, του λέει εκείνος, δεν το ξέραμε πως μια από φτούνες τις ημέρες ήτονε της Αγίας Μάυρας και βάναμε καμίνι εκείνη την ημέρα, που εμείς πάντα φυλαγούμαστε και όπως πήγαμε να βγάλουμε τις τζάρες από μέσα, σαν ανοίξαμε το καμίνι ήτονε μαύρες όπως τις βλέπεις και τώρα χάσαμε τους κόπους μας, χάσαμε και το πράμα μας, γιατί ποιός μας τις πάιρνει.” Εγώ από τότες δεν πιάνω τίποτες στα χέρια μου εκείνη την ημέρα, ούτε ράβω, ούτε ζυμώνω, ούτε κοφίνι βάνω

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Τον αφέντη το Χριστό που τον κυνηγάγανε τον έκρυψε η λυγιά, το γέννημα, τα πρόβατα και η λεϊμονιά. Αφού περάσανε και δεν τον βρήκανε, που τον έκρυψε η λυγιά, είπε ο αφέντης ο Χριστός: - Να ευωδιάζης κι όποιος περνάη να κόβη από το κλωνάρι του. Επέρασε κι από το γέννημα και κυμάτιζε το γέννημα και τον έκρυψε και μόλις εφύγανε οι Εβραίοι, του λέει ο αφέντης ο Χριστός. – Νάναι ευλογημένο και μήτε λύπη να γίνεται, μήτε χαρά χωρίς εδαύτο και να τόχουν οι άνθρωποι για θροφή τους και να είναι μες στην εκκλησία. Επέρασε κι από μια στάνη και μαζωχτήκανε μπουλούκι τα πρόβατα κα τον εκρύψανε και θα βλόησε κι είπε: - Να ζουν οι άνθρωποι απ’ αυτά και γάμοι και χαρές να μη γίνωνται χωρίς εδαύτα. Πέρασε κι από τη λεϊμονιά και τον έκρυψε και με το μοσχοβολημένο της άνθη του μοσχοβόλησε και την βλόγησε κι αυτήν κι είπε και στον τάφο του ακόμη να φυτρώση. Πέρασε κι από τον ασβόγερα κι ο ασβόγερας άνοιξε τους κλώνους του και τον εφανέρωσε. Κι ωργίστκη ο Χριστός και τον εκαταράθηκε, μέτε ζωντόβολο να τόνε τρώη, μήτε να χρησιμεύη για τίποτε. Μόνι τη Μεγάλη Παρασκευή κάνουνε αρώματα με δαύτον και ζαραχνιάζουνε για να μη γίνη αράχνη.

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στις 2 τ’ Αλωνάρη είναι της Παναγίας της Καψοχεροβολούς. (Κατάθεσις της εσθήτος της Θεοτόκου εν Βλαχέρναις). Τήνε λένε έτσι γιατί έκαψε τον παπά στ’ αλώνι μαζί με ούλα του τα χερόβολα. Ήτονε ένας παπάς τραγογένης κι είχε ούκο του το γέννημο μαζεμένο για να αλωνίσουνε. Σα μαζωχτήκανε λοιπόν εκεί, του λένε οι αλωνιστάδες : «Παπά μου, να μην αλωνίσουμε γιατί σήμερο είναι της Παναγίας. – Ου, τους λέει ο τραγόπαπας, βάλτε μωρέ, μπροστά, την Παναγιωτίτσα ούλοι τήνε παίρνουνε γυναίκα σήμερα». Σα δε μπαίνανε το λοιπόν οι αλωνιστάδες, εμπήκε μονάχος του ν’ αλωνίση ο παπάς και με το ντί! Που είπε στ’ αλογάτα έπεσε αστροπελέκι από τον ουρανό και τον έκαψε μαζί με ούλο το γέννημα.

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Όταν κρέμασαν το Χριστό στο σταυρό πήραν η μάννα του Λαζάρου κι οι αδερφές του την κυρά την Παναγία στο σπίτι τους να της κάνουν τις παρηγοριές. Εκεί που είχανε λοιπόν το τραπέζι στρωμένο και τρώγανε πέρασε απ’ έξω η Αγία Λένη και είδε την Παναγία που την είχανε καθισμένη στη μέση κι έτρωγε. Στάθηκε λοιπόν και λέει : - Ποιος είδε γιό εις το σταυρό και μάννα στο τραπέζι; Γυρίζει λοιπόν η κυρά η Παναγιά και της λέει : - Εγώ, κάθομαι και τρώω, κάθησα στάν τράπεζα, να δώσω τις παρηγοριές, να πάρουν οι μαννάδες. Εμένα η καρδιά μου το ξέρει αν μπορώ να βάλω μπουκιά στο στόμα μου, μ’ αν πίσω και πεθάνω δε θα μείνη μάννα στο gόσμο για να βαστάξη του παιδιού της το gαϋμό. Πικράθηκε λοιπόν η Παναγιά που της είχε μιλήσει έτσι η Αγία Λένη και την καταράθηκε και της είπε : - Ελένη να λογιάζεσαι, κι Ελένη να λογιέσαι και ουδέ να δοξάζεσαι, ουδέ να προσκυνιέσαι. Είπ’ η αγία Λένη ούτε εκκλησιά δική της έχει, ούτε γιορτάζεται χώρια παρά μόνο με τον Άγιο Κωνσταντίνο, ούδε λειτουργιέται, ουδέ χώρια έχει εικόνισμα για να την προσκυνάμε.

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κάτω από του Βλαγκούλια το σπίτι είναι η παλιά εκκλησια του Άη – Γιάννη. Τώρα είναι χωμένη και δε φαίνεται. Από πάνω είχανε χτίσει κάποτε σπίτι, μα δεν κράτησε, γκρεμίστηκε. Τώρα, όποτε έρχουνται οι μεγάλες γιορτάδες φαίνεται μια λάμψη από κάτω και ακούγεται η καμπάνα της εκκλησίας που βαρεί. Εγώ την ακούω τακτικά κάθε Κυριακή, άσε πλιά το Μεγαλοβδόμαδο. Πέρσυ, τη Μεγάλη Παρασκευή, εβάρηγε βαρειά βαρειά ούλη την ημέρα. Ήμανε μονάχη μου στοσ πίτι και τρόμαζα. Βγαίνω στην πόρτα και φωνάζω της Βλαγκούλιαινας : “Γιώργαινα! Γιώργαινα! - έννοια σου, γειτόνισσα, μου φωνάζει εκείνη, την ακούω κι εγώ, μη σκιάζεσαι” ούλη μέρα δεν έπαψε να βαρή. Έχουνε παέι κάμποοσες φορές οι Κορωνιοί στο δεσπότη να του ζητήξουνε να ξεχώση την εκκλησία μα δεν έγινε τίποτις.

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

«Ο φτωχός ο Φίλιππος στο χωράφι απόκρευε.» Ευτούνος ο Φίλιππος ήτονε γεωργός κι’ είχε δυό βώιδια κι’ έκανε ζευγάρι. Το βράδυ λοιπόν που γύρισε από το χωράφι κι’ έμπασε τα βώιδια στο αχούρι, πάει και βρίσκει ούλους τους χριστιανούς κι’ ήτονε μαζωμμένοι και κλαιγούντασε που δεν είχανε με τι ν’ αποκρέψουνε που την άλλη μέρα θάμπαινε το Σαραντάημερο. «Μώρ’ δε θα φάμε κρέας, λέγανε, ν’ αποκρέψουμ’ απόψε; Τι κακό είναι τούτο;» Ήτονε, βλέπεις, μεγάλη φτώχεια σ’ εκείνο το χωριό. Κανένας άλλος δεν είχε βώιδια, μόνο ο Φίλιππος είχε. Το σκέφτηκε, το ματασκέφτηκε, λέει : «Μωρ’ δεν είν’ αμαρτία να μην αποκρέψη απόψε ούλο το χωριό;» Άφηκε τη γυναίκα του στο σπίτι, κατέβηκε κάτω στ’ αχούρι του, πήγε έσφαξε το βώιδι του και το μέρασε στους χωριανούς. Βλέπει η γυναίκα πούχε ένα κοψίδι κρέας φυλαμένο για το σπίτι τους. «Που το βρήκες το κρέας; - Το και το, γυναίκα, έσφαξα το βώιδι. – Πω, πώ, να χαλάσης το βώιδι! Και πως θα κάνουμε τώρα ζευγάρι; - ‘Ε, έχει και για μας ο Θεός, γυναίκα!» Φάγανε, πλιά, πέσανε και κοιμηθήκανε. Το πρωί σηκώνεται ο Φίλιππος, κατεβαίνει κάτω στ’ αχούρι, τι να ιδή; Το βώδδι του ζωντανό! Ένα είχε αφήκει και βρήκε δύο. Έκανε πλιά το σταυρό του και δόξασε το Θεό. Έ, αυτός ο Φίλιππος, γιατί ήτονε καλός χριστιανός, άγιασε και την ημέρα που θ’ αποκρέψουμε για το Σαραντάημερο είναι τ’ Άγιο Φιλίππου.

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κάποτε ζητιάνευε ο αφέντης ο Χριστός με τους Αγίους Αποστόλους κι επήγε σ’ έναν χριστιανόνε κι εκείνος του λέει: <Άντε, στο έλεος του θεού, χριστιανέ μου, δεν έχω τίποτε να σου δώκω, και ευχαριστηθηκε τόσο ο Χριστός που τον έστειλε στο έλεος του θεού, που κι ας μην τούδωσε τίποτε, τον ευλόγησε κιόλας. Πήγε ύστερα και στον ψωμά και του λέει : -Δώσε μου κι εμένανε, Χριστιανέ μου, από κείνα που σε χάρισε ο Κυριός μας. Αυτός φούρνιζε κι ωργίστηκε και του μίλησε μ’ άγριον τρόπο : - Πήγαιν’ από δώ! Του λέει. Του λέει πάλι ο αφέντης ο Χριστός : -Δώσε μου, κάτι και μένα που είμαι ζητιάνος, ζητιανεύω να περάσω την ημέρα μου. Εθύμωσε λοιπόν αυτός και παίρνει το φτυάρι το μικρό που έρριχνε το ψωμί, και τον εχτύπησε τον αφέντη τον Χριστό. Μόλις τον εχτύπησε, του λέει ο Χριστός : -Από σήμερα μέχρι το τέλος της ζωής σου, να παίρνης τη σκάφη στον ώμο σου κι εντούτο το φτυάρι από κάτω απ’ την κοιλιά σου. Κι έγινε η χελώνα.

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Επάνω στο βουνό στη Σελίτσα είναι ένα χόρτο, ο τάτουλας (μανδαγόρας) και η ρίζα του είνια ίδιος άνθρωπος. Έχει κεφάλι, χέρια κορμί, πόδια, ούλα του. Άμα είναι αρσρνικός ο τάτουλαςέχει και τ' άχαμνα του και ο θηλυκός πάλι ξεχωρίζει. Ο τάτουλας αυτός είναι απαράφταστος για όλα τα πονίδια. Ένα κομματάκι από δαύτον να έχης και να τρίψης λιγουλάκι μέσα στον καφέ και να τόνε δώκης να το πιή εκεινού που έχει το πονίδι, χωρίς να το ξέρη όμως ο ίδιος, θα του περάση το πονίδι. Τον τάτουλα αυτόν είναι πού δύσκολο να τον εύρη κανείς. Μόνο ένας καλόγερος από τη Χρυσοκελλαριά που είχε διαβασμένα ούλα τα βιβλία, πήγε μάζ' με του βλάχους επάνω στη Σελίτσα και ψάξανε, ψάξανε και τόνε βρήκανε. Βρήκανε και σερνικόν και θηλυκόν από τότες όμως που πέθανε εκείνος ο καλόγερος δεν ξέρουνε πως να ξεχωρίσουνε τα φύλλα του και δε ματαβρήκαν άλλον.

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Μια φορά ήτονε μια πεθερά κι’ είχε μια νύφη. Η νύφη όμως ήτονε πολύ ψυχικάρα κι’ό,τι είχανε στ’αντρός της το σπίτι έπιανε και το μοίραζε.Εκεί λοιπόν ήτονε ασκέρι και κάθε φορά που θα ζυμώνανε κάνανε δεκοχτώ ψωμιά.Μα η νύφη έπαιρνε πάντα τόνα και τόδινε του πατέρα της που ήτονε φτωχός.Ερχόντανε η πεθερά,μέτραγε τα ψωμιά, τάβρισκε λιγώτερα. –Μπρέ,νύφη,έλεγε,δεκοχτώ ψωμιά δεν είχαμε ζυμωμένα ; -Όχι, μάννα,της έλεγ’εκείνη,δεκαεφτά. –Μώρ’δεκοχτώ,τα μέτρησα. –Όχι, δεκαεφτά. Κάθε φορά λοιπόν που θα ζυμώνανε, ο ίδιος καυγάς γενόντανε.Μια φορά το λοιπόν εθύμωσε η πεθερά. –Μώρ’δεκοχτώ ψωμιά είχαμε ζυμωμένα! –Όχι,δεκαεφτά! –Μπά, θέ μου, λέει στο τέλος εκείνη, δε με κάνεις πουλί, να γυρίζω ένα γύρο και να φωνάζω το δίκιο μου ; Kαι στη στιγμήνε γίνηκε πουλί,η δεκοχτούρα, και γυτίζει το ένα γύρο και φωνάζει : ‘’Δεκοχτώ! Δεκοχτώ!’’

Χρονολόγηση: 1928
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Η κουκουβάγια ήτονε μια γυναίκα που είχε εννιά γιούς και μια κόρη μονάκριβη,που τήνε λέαν Αρετή.Μα τα παιδιά της πιάσαν και της πεθάνανε όλα και στο τέλος της απόμεινε ένας γιός μονάχα,ο Κωσταντής κι’η δυχατέρα της. Έπιασε το λοιπόν ο Κωσταντής και πάντρεψε την αδερφή του μακρυά στα ξένα. –Άχ Κωσταντή μου, τούλεγε η γρηά,γιατί την επάντρεψες μακρυά την Αρετή μας κι’αν θέλω νατήνε ιδώ ποιος θα μου τήνε φέρη ; - Έννοια σου, μάννα,της έλεγε εκείνος,κι’εγώ θα πάω να σου τήνε φέρω όποτε τήνε θελήσης.Καμμιά φορά όμως πέθανε κι ο Κωσταντής κι απόμεινε η γρηά μονάχη της κι’έκλαιγε. –Άχ, έλεγε : ‘’Πανάθεμά σε Κωσταντή,που πάντρεψες την Αρετή κι’είναι μακρυά στην ξενητειά και πως θενάρθη να με ιδή’’ Κάθε μέρα τα ίδια έλεγε. Από το πολύ το ανάθεμα το λοιπόν ο πεθαμμένος δεν έβρισκε ησυχία και ζήτησε άδεια από το θεό να πάη να φέρη την αδερφή του. Πήγε λοιπόν με τα’άλογο στον τόπο εκεί που έμενε η Αρετή και τήνε πήρε να-ν-τηνε φέρη στη μάννα της. Στο δρόμο που πηγαίνανε λέγανε τα πουλιά : Δεν είναι κρίμα κι’άδικο μες τον απάνω κόσμο να περπατούν οι ζωντανοί με τους αποθαμμένους. Τάκουγε η Αρετή κι έλεγε του αδερφού της : -Δεν ακούς, Κωσταντή μου,τι λένε τα πουλιά ; -Έ, της έκανε εκείνος,πουλάκια είν΄κι άς κελαιδούν πουλάκια είν’κι άς λένε. Μα σ’όλονε το δρόμο, όπου πηγαίνανε,ούλο τα ίδια ακούγανε. Σαν κοντολογάγανε να φτάσουνε στο χωριό,καμμιά ώρα δρόμο, λέει ο Κωσταντής της αδερφής του : - Πήγαινε συ τώρς μονάχη σου στο σπίτι κι’έρχομαι κι εγώ.Τον δρόμο τόνε ξέρεις. – Ναι,τόνε ξέρω,λέει εκείνη. Κίνησε λοιπόν και τράβηξε κατά το σπίτι της μάννας της. Τώρα η γρηά,επειδής κι’είχανε πεθάνει τα παιδιά της,είχε αφήσει το σπίτι έρημο και σκοτεινό και γύρω-γύρω είχανε φυτρώσει ασφάλαχτα. Πάει η Αρετή τα βλέπει ούλα αυτά. – Μπα σε καλό,λέει,τι έπαθε η μάννα μου κι αφήκε έτσι το σπίτι ; Τρέξαν οι γειτόνισσες,της ανοίξανε δρόμο και πέρασε. –Καλώς την κερά-Αρετή,της λένε,πως τόπαθες κι’ήρθες ; - Έ ήρθα να ιδώ τη μάννα μου,λέει εκείνη. Πάει μέσα στη μάννα της,την αγκαλιάζει,τη φιλεί. –Μπά,καλώς την Αρετούλα μου,λέει εκείνη,και πώς ήρθες τόσο δρόμο μονάχη σου ; - Δεν ήρθα μονάχη μου,μάννα, μ’έφερε ο Κωσταντής μας. – Ο Κωσταντής μας σ’έφερε ; Αμ’αυτός είναι πεθαμμένος – Τι λές μάννα,ίσαμε τα τώρα είμανε μαζί του. – Μωρέ είναι δύο χρόνια που πέθανε. –Άχ κάνει εκείνη,γι αυτό λέγαν έτσι τα πουλιά. Και κάθεται και λέει της μάννας της όσα γινήκανε στο δρόμο. Σαν άκουσε πια η γρηά και κατάλαβε πως από το δικό της ανάθεμα σηκώθηκε ο γιός της από τον τάφο, -Θέ μου,λέει,κάνε με πουλί,να γυρνάω στα ερημοκκλήσια να κλαίω τα παιδιά μου. –Κι από τότε γίνηκε κουκουβάγια και γυρνάει στις ερημιές και κλαίει τα παιδιά της κι’όπου θάνατος και λύπη εκεί βρίσκεται.

Χρονολόγηση: 1928
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι Αράπηδες κάνουν καλό στο σπίτι που φυλάνε. Άμα χαλάση κανείς το σπίτι, χάνεται και ο Αράπης και του βγαίνει σε κακό. Και στο δικό μας το σπίτι ήτονε ένας Αράπης. Κάποια φορά είμαστε βγαλμένοι στη σταφίδα και είχαμε το σπίτι μας μέσα σφαλιχτό και κλειδωμένο. Μια μέρα μπήκε ο πατέρας μας στη Κορώνη να πάρη κάτι και πέρασε κι’ από το σπίτι. Ανεβαίνει επάνω στη σάλλα, και τι να ιδή ;έναν Αράπη μαύρον, πισσάμι να είναι καθισμένος στη μέση της σάλλας και να τραβάη το τσιμπούκι του, ‘’Πώς ήρθες ;’’τόνε ρωτάει ο πατέρας μου. ‘’Με το νού μου!’’ του λέει εκείνος. Ακούς απάντηση που τούδωκε! Άλλη μια φορά γύρευε η μάννα μου σπίρτα ν’ ανάψη τη φωτιά και πήγε η μικρή μου αδερφή να της φέρη το κουτί από την κάμερη που είχαμε τα εικονίσματα. Καθώς μπαίνει μέσα, τηράει και πίσω από την πόρτα στεκότανε ο Αράπης και της έκανε νόημα να μη μιλήση. Μαλινάρησε το κορίτσι και είδαμε και πάθαμε να το συνεφέρουμε. Τότες αποφάσισε ο πατέρας μου να χαλάση το σπίτι και τον άλλο χρόνο το γκρέμισε. Δε ματαφάνηκε πια ο Αράπης, μα δεν τηράς τα χαίρια μας ;

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Όταν έχασα το πρώτο μου παιδί έπεσα του θανάτου από τη λύπη μου. Όλη μέρα κι’ ούλη νύχτα έκλαιγα και δε μπόρηγα να σηκωθώ από το στρώμα. Μια βραδυά,εκεί που διρμόμουνα στο στρώμα, ακούω το ζεμπερέκι της πόρτας και χτυπάει. ‘’Σήκω, λέω τ’αντρός μου, σήκω κι’ είναι το παιδί μας’’ Που να ξυπνήση αυτός! Κάνε κοιμότανε, κάνε δεν είχε ακουσμένο τιπουτε. Με τα πολλά σηκώνομαι σουρνοντα και πάω κατά την πόρτα. Βάνω δύναμι και στα στηλώνουμαι στα πόδια μου και την ανοίγω . Τηράω έναν αράπη και στεκότανε στο κατώφλι απέξω και το κεφάλι του έφτανε ως εκεί πάνω. ‘’Μην κλαίς, μου λέει, αυτό πάει αυτού που πάει, κι’ εσύ θα ζήσης με τ’άλλα τούτα παιδιά’’Εγώ δεν είχα τότε ακόμη καμωμένο κανένα άλλο παιδί. Μου είπε αυτό το λόγο και χάθηκε από μωρός μου. Γύρισα εγώ πίσω κι’ έπεσα στο στρώμα. Την άλλη μέρα ήμουνε καλύτερα κι’ από κεί κι’ έπειτα έκαμα άλλα τρία παιδιά κι’ ούλα μου ζήσανε, δόξα νάχη ο θεός.

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Εδώ στη γειτονιά μας (στο Μπούργο) είναι πολλά φλουριά. Πολλές φορές ξυπνάω δύο-τρείς ώρες νύχτα κι’ ακούω να περνάη από κάτω ο Αράπης που βόσκει τα φλουριά. Μια φορά τήραξα από το παράθυρο και του είδα που τα σαλάγαγε με μια μακρυά μαγκούρα σαν νάτονε γαλοπούλα κι’ εκείνα πιλαλάγανε μπροστά του.

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Του Ταρσούλη το λιοτρουβειό βαστάει. Άλλοι λένε πως είναι ένας αράπης μέσα, Άλλοι έχουνε ίδει έναν φουστανελλά. Η Αντριάννα τόνε είδε συνάμωρο τον Αράπη ένα βράδυ που κατέβαινε στο μώλο. Κσθότανε απ’ όξω από το λιοτριβειό και κάπνιζε τη τζιμπούκα του. Η Γαρμμίνα πάλι, ένα βράδυ που πήγαινε σπίτι της μ’ένα πιάτο φαί στα χέρια, είδε ένα χέρι δίχως κορμί, να βγαίνη μέσα από το λιοτριβειό και να της δίνη ένα σφάλιαρο, που έπεσε το πιάτο από τα χέρια της και τσακίστηκε και γύρισε στο σπίτι της μαλιναρισμένη. Στου Παμεινώντα πάλι λένε πως ούλη νύχτα ακούνε το λιοτριβειό να δουλεύη και τα στοιχειά να κουβεντιάζουνε αναμεταξύ τους. Ένα βράδυ τέτοιο σαματά εκάνανε, που κατέβηκε ο Παμεινώντας να ιδή μήπως κι’ είχανε μπή τίποτε κλέφτες μέσα γιατί είχε ακούσει απόξω σαν να ξεφορτώνανε άλογα και σαν ν’ ανοίγανε τις πόρτες, μα σα βγήκε στο δρόμο και πήγε κοντά, τα βρήκε ούλα σφαλιχτά και μέσα ήταν σκοτάδι, πίσσα. Το Σταματοπλάκι πάλι είδε μια νύχτα ένα φουστανελλά κακομούτουνο κι ‘ έφερνε το λιοτριβείο βόλτα. 1)συνάμορος = ολόσωμος, ολοζώντανος. - 2)μαλιναρισμένη= κατατρομαγμένη, τρομοκρατημένη. - 3)Οικία ευρισκομένη παρά το ελαιοτριβείον

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Είναι πολλά σπίτια παλαιά που έχουν το δικό τους τον αράπη. Κάποια φορά η Βλαγκούλιαινα, σαν είχε μικρά τα παιδιά της, κοιμόταν στο κρεββάτι με τον άντρα της και είχε των παιδώνε της βρωμένο χάμω. Καμμιά φορά ξυπνάει, τηράει και γλέπη έναν Αράπη, να είναι καθισμένος στον καναπέ, πάνω από το κεφάλι τω παιδιώνε της. Είχε τόνα πόδι πάνω στ’ άλλο και τράβαγε και τη τσιμπούκα του. Καθώς σηκώθηκε εκείνη τρομαγμένη, της έκανε νόημα ο Αράπης με το χέρι του. ‘’Έννοια σου, της λέει,εσύ τάχεις κι’ εγώ τα φυλάω’’. Γι αυτό πήγαν καλά ούλα τα παιδιά της Βλαγκούλιαινας και κανένα δε της πέθανε.

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ταρσούλη, Γεωργία
Τόπος: Κορώνη
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Άποψη της πόλης και του κάστρου της Κορώνης που πολιορκήθηκε από τους Ρώσους το 1770

Άποψη της Κορώνης από τον κόλπο

Κορώνη

Σημαία που οι Βενετοί πήραν ως λάφυρο από τους Τούρκους κατά τη μάχη μπροστά στην Κορώνη το 1685

Άποψη της πόλης και της ακρόπολης της Κορώνης με το στρατόπεδο το 1685

Κορώνη

Κορώνη

Χωρίς Τίτλο

Χωρίς Τίτλο

Χωρίς Τίτλο

Χωρίς Τίτλο

Χωρίς Τίτλο

Χωρίς Τίτλο

Χωρίς Τίτλο

Θεοχάρης Μιχαήλ προς [Ιωάννη Κωλέττη]

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Τεκμήριο

Τεκμήριο