SearchCulture.gr | Περιβόλια (Ευρώπη ▶ Ελλάδα ▶ Περιφέρεια Κρήτης ▶ Νομός Χανίων )

1 - 30 από 110 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

Οικόσημο οικογένειας Καλλέργη

Χρονολόγηση: 1598
Τύπος τεκμηρίου: Εραλδικό μνημείο
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών (ΙΙΕ/ΕΙΕ)

Είναι τοπικός άγιος και εορτάζεται την πρώτη Σεπτεμβρίου. Στον Ασώματο ’τονε μια φορά ένας πατέρας με το παιδί ντου, το Νικολιό. Μια χρονιά είχανε κουκκιά σπαρμένα κι εγενήκανε απού ’λεγεν ο γέρος πως δεν ήθελα ’χει ίντα τα κάμη. Σαν εγενήκανε έπεμπε κάθε μέρα το παιδί ντου να τα βλέπη να μην τα τρώνε. Κι εκείνο όποιος γιαλίτης κιάν ήθελε περάσει έβγανε δυο κουκκιές και του τσ’ έδιδε. – «Φάε, μπάρμπα, κουκκιά.» Ένας από τσι πολλούς πάει και λέει του κυρού ντου: - «Μωρέ ίντα το ’πεψες το παιδί εκέ πέρα να βλέπη τα κουκκιά; Δε θα σ’ αφήση θρουλί. Όποιος περάσει του δίδει δυο τρεις κουκκιές. Ήρθε καιρός που τα θερίσανε και τ’ αλωνέψανε. Βγάνουνε τρία γομάρια κουκιά. Φορτώνει του τα και τα πέμπει στο χωριό. Στο δρόμο το κοπέλι ήλυσε πάλι τα σακκιά και μοίραζε τα κουκκιά σ’ όσους εθώρειε. Πάει στο σπίτι ένα γομάρι μόνο. Η μάνα ντου ήτονε εκειά και τα φυλάξανε. Το κοπέλι έβαλε σε τρία πιθάρια, σε κάθε πιθάρι κάμποσες οκάδες κουκιά. Έρχεται αργά ο κύρης του και ρωτά τη γρέ: - «Μωρε, έφερε το κοπέλι τρία γομάρια κουκκιά; - Άμε στο καλό και δεν έφερε αυτό μόνο ένα γομάρι». Αρχίζει ο γέρος κι εμάλωνε το κοπέλι. – «Μωρέ ίντα ’καμες τα κουκκιά; - Μπρε τση γρές θ’ αφρουκάσαι; Άμε να ιδής στα πιθάρια που είναι γεμάτα κουκκιά». Πάει ο γέρος και θωρεί τρία πιθάρια γεμάτα κουκκιά. Λέει του: -« Παιδί μου, εσύ δεν είσαι για το σπίτι μου μόνο να σκωθής να πας εκειά που σου ταιριάζει. Σκώνεται το παιδί και φεύγει και πάει στ’ αγιοφάραγγο κι εγίνηκεν ασκητής. Κάθε βράδυ έβγαινε κι επήγαινε σ’ ένα μποστάνι κι έτρωε χορταράκια κι ότι άλλο εύρισκε στο μποστάνι. Τ’ αφεντικό του μποστανιού είδε τη σκάρμη και λέει με το νου ντου: «Λαγός έρχεται επαέ μόνο θα παρακατσέψω ’γώ να τόνε σκοτώσω». Πάει μια βραδειά να σκοτώση το λαγό και τόνε θωρεί μέσα στο μποστάνι. Σηκώνει τη σαΐτα να του παίξη και του φαίνεται πως είναι άθρωπος. Κατεβάζει τη και πάλι του φαίνεται λαγός. Ξανασηκώνει να του παίξη, του φαίνεται άθρωπος ξανακατεβάζει τη σαΐτα. Τρεις φορές το ’καμε το ίδιο. Την τρίτη φορά του ’παιξε κι ακούει μια φωνή αθρώπινη. Γλακά και θωρεί κι ήτονε άθρωπος. Δίδει αυτός στα μαλλιά ντου. «Άχι! ίντα ’καμα ο κακομοίρης κι εγίνηκα φονιάς. - Μη στενοχωράσαι αλαφρά ’ναι η πληγή μου, μόνο σήκωσε με να με πας ποθές». Σηκώνει ο άθρωπος τον ασκητή και μοναργατινής τον έφερε από το αγιοφάραγγο στο Κουρταλιώτικο Φαράγγι, απού δεν έρχεσαι σε δυο μέρες. Σαν έφταξε στο Κουρταλιώτικο φαράγγι τον έβαλε κάτω κι εκειά που εγονάτισε φαίνουνται ακόμη οι γονατές ντου και το λένε «στ’ Αγιοθέσι». Ο άθρωπος εδίψασε και λέει στον ασκητή: - «Εγώ διψώ. - Θέσε να κοιμηθής κι ότινα ξυπνήσης θα βρης νερό. Κοιμάται ο άθρωπος, ο ασκητής προσεύχεται και παίζει ύστερα μια με τη χέρα ντου σ’ ένα χαράκι κι ανοίγει από πέντε τόπους και τρέχει νερό ποτάμι. Στο μέρος εκειονά ήτανε και μια εικόνα και την προσκυνούσανε οι χριστιανοί και τη λέγανε ο άγιος Νικόλαος ο Κουρταλιώτης κι εορτάζεται την πρώτη του Σετέμπρη. (Ασώματο = Χωριό της επαρχίας Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης, Αγιοφάραγγο = στο Μέρος της επαρχίας Μονοφατσίου, πίσω από το βουνό Κυφίνας, όπου ζούνε καλόγεροι και ασκητές, Μποστάνι = Άνυδρο περιβόλι, Σκάρμη = ίχνη).

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Λιουδάκη, Μαρία
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Είναι ανατολικώτερα του Αγίου Γερασίμου στην πλαγιά του λόφου Κοπράνες. Η παράδοση λέει πως την έχτισε ένας δεσπότης και την αφιέρωσε στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος, το Σιναϊτικό, που άρχιζεν “από τον αφρό της θάλασσας ως τσί Μαδάρες” Ένας όμως από τα Κεραμειά έκλεψε μια φορά τη σφραγίδα της μονής και πούλησε διάφορα κτήματα της και την περιοχή της Αγ. Αικατερίνης. Κι έτσι πιά δεν ανήκει στο Σινά, αλλά κατά καιρούς σε διάφορους ιδιοκτήτες.

Χρονολόγηση: 1940
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Μετά τον Αι – Γιώργη, στον ίδιο δρόμο, σχεδόν στην ίδια ευθεία είναι η Αγ. Παρασκευή, ο Άγιος Παντελεήμονας και ο Δημήτριος, ο Άγι Αντώνης και Άι Γιώργης (παλιό νεκροταφείο), τέσσερις εκκλησιές που κατά παράδοση χτιστήκανε από ένα πρόγονο του στρατηγού Ζυμβρακάκη που έδωσε σε καθένα από τα τέσσερα κλίτη της εκκλησίας και τόνομα ενός παιδιού του. Έπειτα ανηφορίζομε προς τα νοτιοδυτικά και συναντούμε τη μονή της Αγ. Κυριακής και νοτιώτερα στην αριστερή μεριά ενός φαραγγιού που στη δεξιά κορυφή του έχει τα ερείπια ενός βενετσιάνικου φρουρίου (Καστέλλι), συναντούμε τον Άγι' Αντώνη. Είναι σπήλαιο με κτισμένη τη δυτική πλευρά. Έχει θύρα με υπέρυθρο τοξοειδές και εις το εσωτερικό του τοίχου μια τοιχογραφία γραμμωτή. Πλάι είναι ένα άλλο σπήλαιο μεγάλο που ακούγεται σήμερα “Παλιό αλιτριβίδιο”, ελαιοτριβείο της μονής. Πλάι άλλο μικρότερο, σκήτη ενός ασκητή, όπως μου είπαν. Είναι εκεί και στερνά επιχρισμένη με βύσσαλα (κοπανισμένα ψημένα κεραμίδια ανακατεμένα με ασβέστη). Κι εδώ ο άγιος είναι άγριος. Έτσι μου είπανε : “Οι βοσκοί βάζανε μέσα τα πρόβατα τωνε. Μα ο Άγιος τσι 'νείρεψε πως υα τσί δείρη ανέν το ξανακάμουνε. Κι εδά σκουπίζουνε κι έχουνε κι ένα πορόκλαδο, μην τύχη και μπή κανένα μέσα.

Χρονολόγηση: 1940
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Νοτιώτερα του Αγίου Αντωνίου, στην ίδια πλαγιά του φαραγγιού είναι σπήλιο κι αυτή με διαστάσεις 7,85 Χ 3,53 μ. Και με χτισμένο το δυτικό τοίχο. Έξω υπάρχει πηγή νερού κτισμένη με πλαίσιο λαξευτό. Κόντα στην πηγή νερού είναι μιά πέτρα μεγάλη κυκλική σαν μυλόπετρα που της λείπει ένα τμήμα. Γι αυτήν μου 'πανε αυτά : “Ο Διγενής έρριξε την αμάδα του από το Καστέλλι κι εσημάδεψε τη βρύση. Η αμάδα έσπασε στο δρόμο και το 'να κομμάτι έπεσε στην ρεμματιά, τ' άλλο είναι η πέτρα τούτη που τη λένε του Διγενη η αμάδα”. Στη μέση της εκκλησίας είναι τάφος κτισμένος με λαξευτούς τοίχους με διαστάσεις 2 Χ 0,74. Λένε πως είναι “το μνήμα του Διγενή”. Δεν έχει τοιχογραφίες ούτε χρονολογία κτίσεως. Εικόνες δε σώζονται. Το άνω τμήμα μονάχα του εικονοστασίου σώζεται σε άριστη κατάσταση και παριστάνει την κληματίδα στολισμένη σε αποστάσεις με σταυρούς και περιστέρια. Είναι σφηνωμένη στα δυό πλάγια του σπηλαίου που είναι κτισμένα ως το ύψος των δυό μέτρων περίπου.

Χρονολόγηση: 1940
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στη θέση Μενεκέρλι, θεωρείτε θαυματουργός, κι επειδή το χωριό έχει ελονοσία, τον λένε Ριγολόγο και “τασσούνται στη χάρη” οι άρρωστοι. Καήκε πολλές φορές από τους ξένους κατακτητές. Όμως και εκείνοι τον εφοβούνταν. Σχετικά μου διηγήθηκαν αυτά : “Ένας Τούρκος έστειλε το φαμέγιο του, έναν αράπη, να πάη να πάρη πέτρες από τον Άϊ – Γιάννη, να τσι πάη κόντα στον ποταμό να χτίση έναν τοίχο. Τρείς νύχτες ο άγιος τον έδερνε, ώσπου απελπισμένους έστειλε τον αράπη και τσι γάειρε οπίσω τσι πέτρες”. - “Μια φορά ένας καλαθοπλέχτης, πάλι αλλόθρησκος, έκοψε τα δαχτύλια του μαζί με τσι βέργες. Έκανε πολλά γιατρικά για να κλείσουνε οι πληγές, μα κανένα δεν τον έκανε καλά. Μιαν ημέρα η παραμάννα τούκανε και κείνη φάρμακα. - “Όϊ, κερά – παραμάννα, τση είπε τότε. Άδικα πασκίζεις. Εγώ καλά δε γίνομαι, γιατί με την ίδια τούτηνα τη χέρα έκαψα τον Άϊ Γιάννη”. Κατα την τελευταία ανοικοδόμηση εντειχίσανε στην πρόσοψη μια λατινική επιγραφή που έχει γύρω οικόσημα, σχετική με πολέμους και νίκες και με χρονολογία MDCXXI. Πιστεύουν πώς η πλάκα λέει για θησαυρούς και “χαρά σ' εκείνος που θα 'νειρέψη ο άγιος που βρίσκονται”. Την πήρανε από παρακείμενο βενετσιάνικο κτήριο.

Χρονολόγηση: 1940
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Προς τα νοτιανατολικά του χωριού σε μιά μαγευτική τοποθεσία, στο Φουσκιδέ, σε ύψος 100 μ. Περίπου είνια η εκκλησία του Αγίου Γερασίμου. Είναι σπήλιο με διαστάσεις 15 Χ 4,70 μ. Έχει τοίχο μόνο το δυτικό όπου η είσοδος και τα δύο παράθυρα με πλαίσια σπό λίθουε λαξευτούς. Και εσωτερικά είναι χτισμένοι οι δυό τοίχοι ως ένα ύψος. Έξω από την εκκλησία είναι ένα μεγάλο χαράκι, απ' όπου έβγαινε νερό κι έμπαινε σε μια γούρνα που σώζεται ως σήμερα. “Το νερό χάθηκε, γιατί πλύθηκε μια φορά μια αλλόθρησκη”. Και άλλη παράδοση : “Όταν ήτανε οι Τούρκοι, μια βολά ζυγώνανε τσί χριστιανούς κι αυτοί προκάμανε και μπήκανε στην τρύπα που είχε μέσα η εκκλησία. Εκείνοι θωρούσανε τσ' αλλόθρησκους μ' αυτοί δε τσι βλέπενε κ' ετσά γλυτώσανε. Ο Άγιος έκανε το θάμα του, γιατί 'ναι ακόμα ζωντανός.

Χρονολόγηση: 1940
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Είναι ερείπιο στη συνοικία Πύργος. Είναι μεγαλύτερη από τις άλλες, έχει μήκος, όσο φαίνεται, 10,92 μ. Και πλάτος 4 μ. Φαίνεται τέσσερα τόξα να συγκρατούσαν τη στέγη και υπάρχουν αντίστοιχα και στο σπίτι που βρίσκεται πλάι σ' αυτήν σα να είχανε χτιστή συγχρόνως. Και αντίκρυ είναι άλλο παλιό κτήριο με πολλά τόξα, που παλιότερα χρησιμοποιούσαν για ελαιοτριβείο. Εσυνήθιζαν να δένουν τα ζώα μέσα στην εκκλησία ώσπου ο άγιος “τσι 'νείρεψε” να μην τα δένουνε, γιατί όλα θα ψοφούσαν. Ακόμη η γυναίκα, που μένει στο διπλανό σπίτι, μου διηγήθηκε αυτά : - “Ο Άγιος είναι ζωντανός. Μια βραδυά, περασμένα μεσάνυχτα, αποσπερίζαμε όξω στο σοκάκι. Άξαφνα ακούσαμε μοσκόμυρωδιά. “Ποίος θυμιάζη αυτή την ώρα;” είπαμε. Κοιτάξαμε όπου μπορούσε γύρω, μα δεν ακουγόταν τίποτα. Σί,ωσα και στο χάλασμα : Προσκυνώ τη χάρη του : έβγαιναν από κεί η μυρωδιά. Θάταν η ώρα που ο άγιος γύριζε πίσω στην εκκλησία του”.

Χρονολόγηση: 1940
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Βορειότερα, μέσα σ' ένα αμπέλι είναι η μικρή εκκλησά του Αγίου Παύλου. Έχει μήκος 4,76 μ. Πλάτος 2,63 και ύψος 3,48 περίπου. Στην κόχη του ιερού σώζεται τοιχογραφία της Παναγίας ή του Παντοκράτορος. Δεν μπόρεσα να διακρίνω, γιατί στο μέρος του προσώπου είναι μια μεγάλη τρύπα και ένα μεγάλο μέρος έχει παλιό σουβάντισμα που το σκεπάζει κι ένα μεγάλο ράγισμα. Σε βάθος πράσινο τα φορέματα είναι χρώματος βαθυκόκκινου. Το χρώμα είναι σκληρό και δε χαράσσεται με το μαχαιράκι. Κάτω είναι μια επιγραφή που φαίνεται μεταγενέστερη από την εικόνα. Είναι ασβεστοχρισμένη κι έτσι με δυσκολία διαβάζονται λίγα γράμματα μονάχα. Για την εκκλησία αυτή λένε πως ακούσανε πολλές φόρες τον άγιο να κλαίη. “είναι ζωντανός και γυρίζει την νύχτα και φυλάει όσους βρίσκουνται στο δρόμο”.

Χρονολόγηση: 1940
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στα ιστορικά Μπουτσουνάρια. Είνια μονόκλιτος καμαροειδής με διαστάσεις 3,75 Χ 4,67 μ. Διατηρείται σε καλή κατάσταση. Ανήκει σε ιδιώτη. Μια γρηούλα της γειτονιάς ως εβδομήντα χρόνων μούπε αυτά : - “Η γιαγιά μου έλεγε πως ο παππούς τση γιαγιάς τση τονε βρήκε χτισμένο. Τον είχανε οι Ψιλάκηδες, αδέρφια και πρωτοξαδέρφια. Ούλη η γεινιά ήτανε δική τωνε. Είχε και ρουγόπορτα τότες ο μαχαλάς κι έκλειε σαν ούλα τα μετόχια. Ο Άγιος είναι θαυματουργός. Ά,α ήμουνα ακόμη νια, η γριά η Κωσταντάκαινα μου λέγε : - Να ομνύετε, παιδιά μου, στο άγιο, γιατί τον έχω ακούσει με τ' αυθιά μου πολλές βολές κι ανεβοκατεβαίνει με τ' άλογο. Μια άλλη πάλι γριά του Πάνου Ψιλάκη μου 'λέγε διηγείται πάντα η ίδια αυτά : - Μούδε μαντυλλιδόφυλλο μην κόψης από τον Άγιο γιατί κι έμεις πουτον επήραμε από κλερονομια΄. Πήγαμε στο πάτο τση θάλασσας. Και τον πουλήσαμε. Κι ο άλλος που τον επήρε γίνηκε μαύρος σαν τον αράπη. Να 'δης τι θ' απογίνη κι αυτός που τον έχει τώρα. Δεν πάει ποτέ σε καλό”. Ένας άλλος πάλι από την ίδια γειτόνιά μούπε πως μια φορά ένας είχε το μικρό παιδί του στο σβέρκο του και πήγαινε στην Αγία Παρασκευή, άλλη εκκλησία σε μικρή απόσταση από τον Άη Γιώργη. Όταν περνούσανε, το παιδί του 'πε : - Μπαμπά, να πάμε στην εκκλησία αυτή που είναι επιτάφιος. “Είχε ακούσει τσι ψαλμωδίες το παιδί γιατί ο άγιος λουτουργά κι όταν ακόμα δεν τον λουτουργάνε”.

Χρονολόγηση: 1940
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Μια φορά ο Χριστός επήγαινε με τσοι μαθητές του, από έναν τόπο σ’ έναν άλλο. Δεν εκατέχανε το δρόμο και γυρεύανε κανένα να τους τονε δείξη. Βρήκανε ένα καθισμένο στο δροσιό ενός μεγάλου δέντρου και τον ερωτήξανε. Δεν τους απάντηξε όμως παρά ντεμπέλικα σήκωσε τον ένα του πόδα και τους τον έδειξε. Δεν εκαταλάβανε για πού τόχε βάλει με τον πόδα του και γυρεύανε κάποιον άλλο να τσ’ οδηγήση. Τσοι κουβέντες των τσ’ άκουσε μια γυναίκα που ζύμωνε στη μέσα μεριά του σπιθιού τζι. Αμέσως βγήκεν έξω, ως ήτανε με τσοι ζύμες στα χέρια, και τσοι πήγε ως παραπάνω για να τσ’ ευκολύνη καλά. Άμα προχωρήσανε οι μαθητές αρχίξανε να συζητούνε για την γυναίκα και τον άντρα πόσο αλλιώτικοι ήταν ο ένας από τον άλλο και το λέγανε στο δάσκαλό τωνε. – Κι όμως ο ακαμάτης αυτός άντρας θα πάρη τη γυναίκα τούτη, είπεν ο Χριστός. Στους μαθητές δεν άρεσε αυτό: για να τσοι γαληνέψη τως είπε πως έτσι μόνο θα μπορέση να ζήση ο άντρας αυτός: Κι έδωσε την ευκή του ο Χριστός την ώρα κείνη στα αντρόϋνα που ο ένας είναι δουλευτής κι ο άλλος ντεμπέλης, ο ένας λιγομίλητος κι ο άλλος πολυμιλειδάς γιατί στη διαφορά αυτή έβρισκε πως μπορεί να γεννηθή η συμφωνία που όλοι πεθυμούσι στο γάμο.

Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Άθρωπο θωρείς, καρδιά δεν ξέρεις

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λιουδάκη, Μαρία
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Από του χοίρου το μαλλί δε γίνεται μετάξι ούτε κακόσειρου παιδί έχει αρχοδιά και τάξη

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λιουδάκη, Μαρία
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο παπάς για την κοιλιά ντου έχασε τη λουτρουΓια ντου

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λιουδάκη, Μαρία
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οντέ σ' εύρ' ο πειρασμός δέξου τονε γι' αγιασμό

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λιουδάκη, Μαρία
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Απου ρωτά μαθαίνει κι απου γυρεύει βρίσκει

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λιουδάκη, Μαρία
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κάθα πουλάκι με το σκαλισματάκι ντου ζη

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Λιουδάκη, Μαρία
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ποτέ σου να μη μπιστευτής στον ήλιο του χειμώνα, στο ήσκιο του καλοκαιριού, και στων αντρώ τα λόγια

Χρονολόγηση: 1930
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Βασιλικό μολύβι βε βουλά

Χρονολόγηση: 1930
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Του ζηλιάρη είναι γραμμένο, άναι το σκότι του πρισμένο

Χρονολόγηση: 1930
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Όποια πιστεύει των αντρώ και τώνε δίνει θάρρος καλλιά τσι κακορρίξικης να τήνε φάη ο χοίρος

Χρονολόγηση: 1930
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ασκημοφόργιε και μην εργάς

Χρονολόγηση: 1930
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Θέλει ο Θεός και φταίνε οι μήνες

Χρονολόγηση: 1930
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Του ξηλιάρη είναι γραμμένο, νάναι το σκότι του πρισμένο

Χρονολόγηση: 1930
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Όποια πιστεύει τωναντρώς μοίρα να μη γνωρίση, στην πόρτα τσι παράδεισος να μην κοντοβολήση

Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κι ο μεγάλος γάμος κούρταλα θέλει, κι ο μικρός γάμος τα κούρταλά του θέλει

Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κερά, που διακονίζεσαι, έχεις αλεύρι και πουλής

Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Που πάρη πέτρα και δαρθή κανιούς να μην το πη

Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Από καλή νοικοκερά άκουσα ένα λόγο πρωΐ πρωΐ σα σηκωθής να χαύγεσαι ντελόγκος

Χρονολόγηση: 1930
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Πεθερά καμπάνα έχεις και αντραδέρφια καμπανίστρες και κακές μαντατουρίστες

Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Τόπος: Περιβόλια
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Περιβόλια

Ανακαλύψτε 110 τεκμήρια που σχετίζονται με αυτήν την τοποθεσία

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Οικόσημο οικογένειας Καλλέργη

Άθρωπο θωρείς, καρδιά δεν ξέρεις

Από του χοίρου το μαλλί δε γίνεται μετάξι ούτε κακόσειρου παιδί έχει αρχοδιά και τάξη

Ο παπάς για την κοιλιά ντου έχασε τη λουτρουΓια ντου

Οντέ σ' εύρ' ο πειρασμός δέξου τονε γι' αγιασμό

Απου ρωτά μαθαίνει κι απου γυρεύει βρίσκει

Κάθα πουλάκι με το σκαλισματάκι ντου ζη

Ποτέ σου να μη μπιστευτής στον ήλιο του χειμώνα, στο ήσκιο του καλοκαιριού, και στων αντρώ τα λόγια

Βασιλικό μολύβι βε βουλά

Του ζηλιάρη είναι γραμμένο, άναι το σκότι του πρισμένο

Όποια πιστεύει των αντρώ και τώνε δίνει θάρρος καλλιά τσι κακορρίξικης να τήνε φάη ο χοίρος

Ασκημοφόργιε και μην εργάς

Θέλει ο Θεός και φταίνε οι μήνες

Του ξηλιάρη είναι γραμμένο, νάναι το σκότι του πρισμένο

Όποια πιστεύει τωναντρώς μοίρα να μη γνωρίση, στην πόρτα τσι παράδεισος να μην κοντοβολήση

Κι ο μεγάλος γάμος κούρταλα θέλει, κι ο μικρός γάμος τα κούρταλά του θέλει

Κερά, που διακονίζεσαι, έχεις αλεύρι και πουλής

Που πάρη πέτρα και δαρθή κανιούς να μην το πη

Από καλή νοικοκερά άκουσα ένα λόγο πρωΐ πρωΐ σα σηκωθής να χαύγεσαι ντελόγκος

Πεθερά καμπάνα έχεις και αντραδέρφια καμπανίστρες και κακές μαντατουρίστες